Page 332 - มรรควิถี

318
ไมรูที่มาที่ไปเนี่ยโดน อยู ๆ ก็โผลขึ้นมา ไมได ! ตองมีที่มาที่ไป ทํายังไง ถึงเปนอยางนั้น ตองบอกดวย กลับไปแลวทําอยางนี้ผลเปนอยางนี้ ตรง นั้นตองบอกได
ขณะที่กําหนดอาการเดิน พอจิตไปที่เทา อาการเดินจากเมื่อกอน มันแครูวามีแลวหมด ตอจากนี้มีแลวหมดมันเปลี่ยนเปนอยางนี้ เบากวาเกา หนักกวาเกา ชัดกวาเกา อันนี้ตองรูวา ทําแลวเขาเปลี่ยนไปยังไง มีเหตุมี ผล มีนามเปนเหตุ รูปเปนผล รูปเปนเหตุ นามเปนผล สภาวะธรรมที่เกิด ขึ้นไมใชวา เหตุอยางอื่น มีนามเปนเหตุ บางครั้งจิตไปกอนแลวรูปตาม เขา เรียกนามเปนเหตุ รูปเปนผล บางครั้งจิตเกิดขึ้นกอน ความไมพอใจเกิด ขึ้นแลวมือก็ตามไป เขาเรียกนามเปนเหตุรูปเปนผล มีแตเหตุกับผล
พอไมพอใจเกิดขึ้นแลวเสียงก็ออกไป คําพูดออกไป นามเปนเหตุรูป เปนผล บางครั้งออกไปแลวถึงรู คําพูดออกไปเสียใจภายหลัง รูปเปนเหตุ นามเปนผล เห็นไหม..มีแตเหตุกับผล เพราะฉะนั้นเรากําหนดรูเรื่องเหตุกับ ผล ไมใชอยูๆแลวก็เปนไป ไมมีอะไร ไมมีเหตุไมมีผลไมได ปฏิบัติธรรม ตองมีเหตุมีผล มันมีเหตุ ผลก็จะเกิด ตองรูเหตุ ที่นี้เรารูเหตุ รูวาเราทําอยาง ไรและผลเปนอยางไร เราจะไดรูวาออ..ทําอยางนี้ ผลเปนอยางนี้ ตอไป เปลี่ยนมาทําอยางนี้ ผลเปนอยางไร เราจึงจะเปลี่ยนวิธีปฏิบัติได ไมใช ทําเหมือนเดิม ผลก็เหมือนเดิม ทําเดิม ๆ อยูนั่นแหละ ๑๐ กวาปก็ยังอยู ที่เดิม เพราะวาเราทําแบบไมรูวาตองเพิ่มตรงไหน เปลี่ยนตรงไหน เขาใจ แลวนะ..
หมดจริง ๆ.. ดูแตละคนหมดแลว งั้นวันนี้ก็ไวเทานี้กอนนะ เดี๋ยวนะ.. กอนที่เราจะเลิก ขอแผเมตตากอนนิดหนึ่ง ใหแผเมตตา ยกจิต ขึ้นสูความสุข แผเมตตาสักสองนาที ยกจิตขึ้นสูความสุข ยกจิตขึ้นสูความ สุขเลยนะ ถาใครยกจิตขึ้นสูความสุขยังไมได ก็เริ่มจากความวางกอน เปนขั้นตอนไป แตถายกจิตขึ้นสูความสุขได ก็ยกจิตขึ้นสูความสุขไดเลย