Page 331 - มรรควิถี

ความสุข ไมมีอะไรเลยที่เราไมชอบ แตเราไปใหคนอื่นตัวเองแหงแลง ไปเจอหนา.. เราแหงเมื่อไหร เขามีความสุข เรายังอิจฉาเลย ใชไหม ? นั่น แหละเพราะตัวเองไมมีความสุข ไมไดเมตตาตัวเอง เมตตาคนอื่น แลวเรา ก็ขาด นั่นแหละ ทําไมถึงเปนอยางนี้ ?
เพราะฉะนั้นเริ่มใหตัวเองมาก ๆ ใหเมตตาใหความสุขของเราลน เมื่อไหร เมตตาคนอื่นไมยากหรอก เพราะคนที่มีความสุข เหมือนกับเรา มีทรัพยเต็ม ทรัพยหรือจิตเราเต็มสมบูรณแลวเนี่ย พรอมที่จะใหได แต ถาเราขาด ยื่นยากนะ จะคิดมากแลว เราจะเหี่ยว เราจะหมดไมหมดอยู แลว ใชไหม ? มีความปรารถนาดีอยากใหเขาเปนสุข แตเราก็ยังทุกขอยู ใชไหม ? อยากใหเขาเปนสุข แตเราก็ยังทุกขอยู เพราะฉะนั้นกอนอื่นก็ ขอใหเรามีความสุข แตไมใชวาขอใหเขาทุกขไปเรื่อย ๆ นะ ยังไงเอาตัวฉัน กอน ไมใช !
สุขแลวก็เผื่อแผ เพราะเปนความสุขทางใจ มันไมใชแบบเปนวัตถุ ไมใชทรัพยสมบัติ เราเกิดงายและเราก็แผไดไกล ความสุขเนี่ยแผกวางไกล ไมมีขอบเขต เหมือนเมื่อคืนที่ใหทํา เพราะฉะนั้นความสุขที่เกิดขึ้นก็ไม ตองอาศัยอารมณภายนอก เปนนิรามิสสุข สุขที่ไมตองอิงอามิส หรือ เรียกอีกอยางหนึ่งก็คือ “เนรมิตสุข” ที่เรากําหนดขึ้นมาได เราเนรมิตขึ้นเอง เพราะเรายกจิตขึ้นสูความสุขได เนรมิตสุข สุขที่ไมตองอาศัยอะไรเลย อาศัย ความเปนกุศลของจิตเราอยางเดียว คิดถึงก็สุขแลว คิดถึงก็มีความสุข นั่นเรียกวาเนรมิตสุข
หมดแลววันนี้ พูดหมดแลว พูดมาสามวันแลวสี่วันแลวนะ ไดอะไร บางเนี่ยสามวันสี่วัน ? เขาใจมากขึ้นไหม ? เขาใจตรงไหน ? เขาใจจุดไหน ? เขาใจการสรางความสุข เนนวิธีปฏิบัตินะ ตรงนี้สําคัญมาก ๆ เลย ไมอยาก ใหเราแค.. คือถาสอนโยคีแลว รูแตวาสุข รูแตวาสบายใจ แลวไมรูวิธีกําหนด ตอเน่ีย เสียดาย เม่ือกอนจะเขมงวดเลย มาเลามาไมมีเหตุผล เลาสภาวะ
317