Page 346 - มรรควิถี
P. 346
332
อยางเชนรูวากําหนดอะไร เอาจิตเขาไป หรือวาดูเฉย ๆ หรือวาเพิ่ม ความตื่นตัวเขาไป หรือมุงเขาไป อันนี้ตองรูชัดวาทําแลวผลเปนอยางไร แลวการกําหนดอยางนี้ ตองรูดวยกําหนดอะไร เพราะในชั่วขณะหนึ่ง ๆ มีอารมณเกิดขึ้นมากมายใหเรารับรู อยางเชน ในชีวิตประจําวันใน อิริยาบทยอย ถาเราพอใจมีสติกําหนดรูตอเนื่อง อยูเนือง ๆ จากการเห็น เราไปรูวาจับที่ความรูสึกที่รูวาเห็น ภาพที่เห็นเปนยังไง เกิดแลวดับ จากเห็นดับ.. ไดยินเสียง เสียงขึ้นมาดับยังไง พอจากเสียงก็มาดูรูอาการ เคลื่อนไหว รูกระพริบตา ตามรูอาการเหลานี้ สติเราจะเปนลูกโซ มีการ รับรูอยางเปนลูกโซตอเนื่องกันไมขาดสาย สติจะรูอยูกับปจจุบันตลอดเวลา การที่รูอยูกับปจจุบันตลอดเวลาใชวาเราจะรูแตปรมัตถ รูทั้งบัญญัติดวย รูวาขณะนี้กําลังทําอะไร
ยิ่งการกําหนดรูตนจิต อันนี้จะมีอานิสงสมาก ๆ การดําเนินชีวิต ประจําวันของเรา การกําหนดรูตนจิตหมายถึงวา มีสติรูถึงจิตที่ทําหนาที่ สั่งงาน จิตบอกใหทํา ขณะที่จะขยับมือ พอรูกอนจะขยับ จิตที่สั่งแวบไป ที่มือกอนจะขยับ ที่บอกวาการที่เรากําหนดตนจิต สิ่งที่ตามมาก็คือ นอกจากการที่เราจะรูเทาทันอารมณของตัวเอง รูทันการกระทําของตัวเอง แลว จะรูถึงเจตนาชัด จะรูเจตนาของตัวเองในการกระทําสิ่งตาง ๆ วาที่ ทํานั้นทําเพราะอะไร เพื่ออะไร
และอีกอยางหนึ่ง การที่เรารูตนจิตจะทําใหจิตใจเรามั่นคง เพราะ เรารูชัดถึงเจตนาที่เราทํา จิตใจก็จะมั่นคง ไมหวั่นไหว ทําไปแลวอะไร เกิด ก็พรอมที่จะรับผลที่ตามมา เพราะเรารูชัดวาเราทําอะไร ทําไปเพื่อ อะไร แตถาไมรู หรือไมเห็นเจตนาของตัวเอง กระทําไปแลวก็จะรูสึก เกิดอาการหวั่นไหว ไมมั่นใจในสิ่งที่เกิดขึ้น หรือไมพรอมที่จะรับผลที่ ตามมา ไมวาสิ่งนั้นดีหรือไมดีก็ตาม เปนเรื่องที่ไมชัดเจน เพราะฉะนั้น การเจริญสติ การปฏิบัติธรรม เราตองมีเปาหมายที่ชัดเจน รูเจตนาที่