Page 344 - มรรควิถี

330
ที่ดี เห็นแลวรูสึกสบายใจ แตถาพริกนั้นมาสัมผัสที่ลูกตาเมื่อไหร รางกาย รับไมได เขาเรียกวาไมเปนอารมณที่ดีสําหรับรางกายกับรูป แตเปน อารมณที่ดีกับการเห็น เหมือนกลิ่นเหมือนกัน จมูกเรา อยางทุเรียนเนี่ย กลิ่นมันออกไมคอยดี เขาเรียกสําหรับจมูกแลว กลิ่นจะไมคอยดี แตพอ เขาปาก ลิ้นรับรสรูสึกวาอรอย เห็นไหม..เปนอารมณที่ดีสําหรับลิ้น แตเปน อารมณที่ไมดีสําหรับจมูก เขาเรียกแยกเปนอารมณ ๆ เปนทวาร เขาเรียก ปริกัปปอารมณ เปนอารมณเฉพาะทาง เหมือนเราเชี่ยวชาญเฉพาะเรื่อง
แลวอีกอยางหนึ่งการปฏิบัติของเรา การพิจารณารับรูอยางนี้ การ พิจารณาสภาวะอารมณตาง ๆ ที่เกิดขึ้นแตละขณะ แตละทวาร จะทําให เราแยกชัดวาอันนี้เปนอยางไร ควรทําอยางไร บางทีดีเปนเรื่อง ๆ คนเราก็ เหมือนกัน เรื่องนี้ก็เขาดี อีกเรื่องหนึ่งเขาไมดี เราจะเลือกอะไร ? บางคนใช คําพูดไมดี แตจิตใจดี จะเลือกอะไร กับคนที่ใชคําพูดดี แตจิตใจไมดี ? บางคนชอบจะเลือกใชคําพูดดี ๆ ดีกวา จิตใจดีเอาไวกอน แลวแต..นี่คือ ใหเราเลือกเราพิจารณา บางคนพูดเสียงไมคอยดี ใชเสียงไมดี คําพูดไมดี แตเปนคนที่จิตใจดี เปนเฉพาะทาง เฉพาะบุคคล แลวเฉพาะเรื่องดัวยนะ
สังเกตสิแตละเรื่องเนี่ย คนเราไมไดดีทั้งหมดทุกเรื่อง เหมือนกับเรา ไมไดเกงทุกเรื่องทั้งหมด เกงเฉพาะเรื่องที่เรารู เกงเฉพาะเรื่องที่เราเปน เรื่องไหนที่เราไมรู เราไมเปน เราไมเคยทํา เราก็ไมเกง รูแตไมเคยทํา ก็ทํา ไมเปน แตถาสิ่งไหนที่เราทําเปนประจํา ไมตองอะไรมาก ทํายังไงก็ทําเปน เกงในเรื่องนั้น เพราะฉะนั้นคนเราจึงมีความแตกตางกัน แลวแตละอารมณ ก็ไมเหมือนกัน เกิดมาดวยเหตุปจจัยที่ตางกัน แตก็มาอยูดวยกัน
เพราะฉะนั้นเราจะเห็นความหลากหลาย ความแตกตางของแตละคน ที่อยูในสังคม แลวทํายังไงไมเกิดความวุนวาย ? ยากนะ อะไร ๆ ก็ตางกัน ไมเหมือนกัน คิดไมเหมือนกัน ที่วุนวายเพราะเราไมเคารพในความตาง เรา อยากใหเปนอยางที่เราเปน เราอยากใหเปนอยางที่เราคิด อยากใหเปนอยาง