Page 342 - มรรควิถี

328
สังเกตดูดี ๆ นะ อารมณที่ไมพึงปรารถนา อารมณที่ไมพอใจ ไม ชอบเขามากระทบ ความเปนเราจะเกิดขึ้น ชัดมาก ๆ ถาเปนอารมณที่เรา พอใจ เปนอารมณที่ชอบ เราก็จะรูสึกเพลิดเพลินกับเขา จะแยกไมชัด เพราะคนเราจะไมปฏิเสธอารมณที่ชอบ แตถาอารมณที่ไมชอบ ไมพึง ปรารถนากระทบก็จะรูสึกมีเราเกิดขึ้น ความไมพอใจเกิดขึ้น มีความโกรธ เกิดขึ้น หงุดหงิดเกิดขึ้น มีความเปนเราเกิดขึ้น จะชัดเจน ถายิ่งเปนเรื่อง ของโมหะ ความหลง ความไมเขาใจดวยแลว รูยาก
ถาเราไมพิจารณาดูที่จิตเราบอย ๆ การดูที่จิต ดูที่ความรูสึกเปนนิจ หรือดูที่จิตเนือง ๆ ทําใหเราเห็นจิตตัวเองชัด ก็จะรูจิตคนอื่นชัด แตรู คนอื่นอยางไรไมเทากับรูตัวเอง เขาใจคนอื่นอยางไรก็ไมเทากับเราเขาใจ ตัวเองเราเขาใจตัวเองเราพัฒนาตัวเองได เราเขาใจคนอื่นแตไมเขาใจ ตัวเองนี่ บางทีพอมีอะไรเกิดขึ้น เราก็ชวยตัวเองไมได เรามีความทุกขเกิด ขึ้น ก็ไมรูจะแกยังไง จะทําอยางไร
ทีนี้มี ๒ สวนความทุกข อีกสวนหนึ่งก็คือ อยางกายกับใจที่กลาว มาแลว อีกอยางหนึ่งก็คือวา ตองแยกออกระหวางเรื่องราวตาง ๆ กับ ความทุกข เหตุการณเรื่องราวตาง ๆ ที่เกิดรอบตัวเรากับความทุกข แยก จากกัน แลวเราจะดับไดงาย ถาไมแยกระหวางเรื่องราวอารมณ จริง ๆ แลว คืออารมณตาง ๆ เรื่องราวรอบ ๆ ตัวเรา ถาไมแยกกันเราก็ทุกข ที่บอกวา ความทุกขกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เปนสวนเดียวกันหรือคนละสวน
งาย ๆ ที่เราฟงขาวทุกวัน ไดยินขาวที่ผานมาแลวเครียด ๆ หนาดํา คร่ําเครียด แตละคน โอโห..นาสงสาร คุยกันไมไดหรอก คุยไปคุยมา เดี๋ยวก็ตางคนตางทุกข มีแตทุกข ทุกขเพราะเรื่องราวขางนอก เห็นไหม ..ความทุกขอยูที่ใจ แตอาศัยเหตุปจจัย คือเรื่องราวขางนอกที่ทําใหเรา ทุกข การที่เราเขาไปเสวยอารมณ หรือเสพอารมณอันนั้นบอย ๆ ไมไดแยก ระหวางเรื่องราวกับความรูสึก เพราะฉะนั้นถาดับทุกข ใหเรื่องราวอยู