Page 53 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การพิจารณาสภาวธรรม
P. 53
361
อย่าทาอย่างเดียว ความไม่ดีเรายังทาซ้าได้เลย แล้วของดีจะทาซ้าไม่ได้หรือ นี่แหละสังเกตไหม คนเราให้ ความสาคัญไม่เท่ากัน ตรงที่ว่าเวลาทาดีทานิดเดียว หรืออยากให้อยู่นาน ๆ นาน ๆ เข้าวัดทีแต่ก็อยากให้ ความดีอยู่นาน ๆ แต่ว่าที่ไม่ดีทาได้ทุกวัน แล้วก็ไม่อยากให้เขาอยู่ไม่อยากรับ นี่คือความเข้าใจของเรา ที่ จริงแล้วเรื่องของการกระทา เรื่องของกรรมเรื่องบุญเขาส่งผลเท่ากันเสมอ ทาดีมากก็ส่งผลดีมาก ทาไม่ดี มากก็ส่งผลไม่ดีมาก
เพราะฉะนั้นนี่ คิดอยู่ว่าที่เราทาในชีวิตจริง ๆ เราทาความดี ที่จะเจอจิตที่ดี ๆ แบบนี้ ใช้เวลานาน เท่าไหร่ รวม ๆ แล้ว ปีหนึ่งกี่วัน...ได้ถึงเดือนไหม ไม่ถึงนะ เพราะเวลาลาไม่ถึงเดือน อันนี้ดีนะที่เขาให้ ไปปฏิบัติธรรม ไม่ถือว่าเป็นวันลาใช่ไหม เราถือโอกาสปฏิบัติ เพื่อให้รางวัลชีวิต (อะไรนะ...(โยคี)ว่าจะ มาสองวันเหมือนวันหยุด ทางานสองวัน ๒๘ หยุด ๒๙ วันเสาร์ ๓๐ วันอาทิตย์ก็หยุด วันจันทร์ก็หยุดอีก วันจันทร์ก็ทางาน) นี่แหละชีวิตของคนเรา เราจะมีค่าก็รู้สึกว่าตัวเองได้ทาอะไรที่มีคุณค่าสักอย่างหน่ึง มี คุณค่าต่อชีวิตนะ เราจะรู้สึกชีวิตเรามีค่า แม้แต่เรื่องเล็กน้อย แต่รู้สึกว่าเป็นสิ่งสาคัญกับชีวิตเรา ชีวิตเรา จะมีค่า แต่ที่สุดแล้วนี่นะ ถ้าการที่เราทาอะไรก็ตาม ถ้าเราไม่ให้คุณค่าต่อจิตใจเรา เราจะรู้สึกเลย หลังจาก นั้นเราจะรู้สึกสิ่งที่ทามาทั้งหมดไม่มีค่าเลย เพราะสิ่งที่อยากได้จริง ๆ ตรงจิตของเรา จิตที่ดีของตัวเองมี ความสุข มีความเบิกบานมีความสงบ ที่ไม่ถูกเบียดเบียนที่อิสระ นั่นคือจิตที่มีคุณค่า ชีวิตที่มีคุณค่าและ มีคุณภาพที่สุด เพราะการดับทุกข์ความไม่ทุกข์นั่นเอง
เพราะฉะนั้นลองสังเกตต้องพิจารณาดี ๆ ถึงสิ่งที่มีคุณค่า เพราะฉะนั้นลองถามใจเราลึก ๆ ถามใจ ของเราลกึ ๆ ดภู ายในจติ ใจ สงิ่ ทรี่ สู้ กึ วา่ สงิ่ ทจี่ า เปน็ และมคี ณุ คา่ ทสี่ ดุ กบั ชวี ติ ของเราคอื อะไร เราจะแบง่ ความ สาคัญได้ถูก และการจัดการของเราจะรู้สึกไป ควบคู่กันไปอย่างมีคุณค่าของชีวิต จะมีคุณค่า มีความสุข มีความอิ่ม มีความเบิกบานมีความสงบ ไม่แห้งแล้งไม่ห่อเหี่ยวไม่กระวนกระวาย ไม่ซัดส่ายไม่กระสับ กระส่าย ถ้าเรามีตรงนั้นให้กับใจเรา เราจะรู้สึกเลยว่าชีวิตเราอยู่อย่างมีคุณค่า
สงั เกตไหมวา่ เรามาปฏบิ ตั ริ สู้ กึ เปน็ อยา่ งไร พอมคี า่ บา้ งไหม...ธรรมะ เขาบอกวา่ ธรรมะ เรอื่ งของจติ เป็นนามธรรมสัมผัสได้ยาก จริง ๆ แล้วนี่นะ สัมผัสได้โดยตรงเลยแล้วไม่ยากด้วย ใครบอกว่านามธรรม สัมผัสยาก ในชีวิตของเราเวลาทุกข์สัมผัสยากไหม...ง่ายมากเลยใช่ไหม นั่นทุกข์ทางใจสัมผัสได้เลย พอมี อารมณ์ไม่ชอบ ทุกข์ขึ้นมาก็บอกว่าเป็นนามธรรม จริง ๆ แล้ว เป็นนามธรรมที่ไม่ยอมรับ ที่รับได้ยากที่สุด แล้วเห็นได้รู้สึกได้ เพราะฉะนั้นความสุขก็เหมือนกัน เราสัมผัสได้ด้วยใจของเรา การปฏิบัติตรงนี้แหละที่ จะทาให้เราเห็นใจตัวเองจริง ๆ สิ่งหนึ่งก็คือว่าการที่เราพิจารณาดูจิตดูกายดูจิต แล้วดูจิตของเราที่สงบที่ ผอ่ งใสทวี่ า่ งตรงนี้ เราจะเหน็ ใจเราลกึ ๆ จรงิ ๆ วา่ เปน็ อยา่ งไร ไมใ่ ชเ่ หน็ แคค่ วามคดิ บางคนไมไ่ ดเ้ หน็ จติ ใจ ตัวเองเลย เห็นแต่เดี๋ยวคิดโน่นคิดนี่ เขาป้อนความคิดเข้ามาก็คิดตามเขา คิด ๆ อย่างเดียว แต่ไม่ได้ถาม ใจตัวเองลึก ๆ เลย จริง ๆ แล้วรู้สึกอย่างไร นี่เป็นสองอย่างนะ เป็นสองส่วน ไม่ใช่ว่ามีความคิดแล้วจิต เราจะเป็นอย่างนั้นเสมอไป...ไม่เป็นนะ
