Page 55 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การพิจารณาสภาวธรรม
P. 55
363
แล้วให้เปลี่ยนเป็นความสุข ให้เพิ่มความสุขความนุ่มนวลอ่อนโยน เปลี่ยนเป็นจิตที่นุ่มนวล อ่อนโยน มี ความสุขมีความอิ่มใจมีความสบายใจ เติมเข้ามาใส่ใจของเรา มาบริเวณตัวเราบริเวณหัวใจของเรา เติมให้ เต็มหรือเต็มใจที่ใสแล้ว เติมความสุขลงไปให้เต็ม ใจที่ว่างเติมความสุขลงไปให้เต็ม เต็มทั้งตัวให้ล้นแล้วก็ ให้ล้นจากตัว ให้จิตที่เป็นบุญกว้างออกไปให้เต็มทั้งห้อง ล้นจากห้องให้กว้างออกไป แล้วนิ่งนิดหนึ่ง เพื่อ ใหพ้ ลงั บญุ นนั้ มคี วามหนาแนน่ เพอื่ ใหบ้ ญุ จติ ทเี่ ปน็ บญุ นนั้ มคี วามหนาแนน่ ขนึ้ มา เมอื่ เรารสู้ กึ วา่ จติ เราเตม็ ไปด้วยพลังบุญแล้ว ก็ขอให้น้อมถึงพลังบุญนั้น
อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ขอให้อานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เรามีสติ มีสมาธิมีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรมและเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน จากนั้นค่อยแผ่บุญนี้ให้กว้างออกไป ให้ กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญอันนี้ให้กับผู้มีพระคุณท้ังหลาย ไม่ว่า จะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้วถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานการรักษาศีล การเจรญิ ภาวนา ทที่ า มาและกา ลงั ทา อยนู่ ี้ จงมาเปน็ ตบะเปน็ พลวะเปน็ ปจั จยั ใหเ้ ราทงั้ หลายจงเปน็ ผมู้ คี วาม เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ โดยพลันทุกคน เทอญ
