Page 57 - สภาพจิต
P. 57
51
ที่บอกว่าดูจิตในจิตนั้น ไม่ใช่รู้แค่ว่าคิดอะไร ขณะที่มีความคิดเกิดขึ้นมาได้สังเกตไหมว่า สภาพจิตใจเป็นอย่างไร สังเกตดูว่า บางเรื่องไม่อยากจะคิดแต่ความคิดนั้น ก็ยังปรากฏ ไม่อยากก็คือการผลัก/การปฏิเสธ แต่ในขณะเดียวกัน สภาวธรรมที่เกิดข้ึนก็ประกาศตนเอง นั่นคือปฏิเสธอย่างไรเขาก็เกิด ไม่อยากคิดก็คิด ไม่อยากรับรู้ก็รู้ น่ันคือลักษณะของสภาวธรรมท่ีเป็นไป ตามเหตุตามปัจจัยอยู่
การปฏิเสธอารมณ์ไม่เกิดขึ้น การปฏิเสธความคิดไม่เกิดขึ้น พอมีความคิดปรากฏขึ้นมา สังเกตดูว่า ขณะที่คิดสภาพจิตใจเป็นอย่างไร ถ้ามีบรรยากาศรองรับ อย่างท่ีบอกตั้งแต่ต้น ยกจิตขึ้นสู่ความสงบ จิตมีความสงบและกว้าง พอมีความคิดเกิดขึ้นมา ความคิดนั้น ความคิดนั้น จะเป็นอย่างไรก็ตามแต่เกิดอยู่ในบรรยากาศของความสงบ รับรู้ก็รับรู้ความคิดอย่างสงบ และจิตเป็นระเบียบ ดูสภาพจิตใจ และเห็นว่าความคิดเกิดขึ้นมาแต่สภาพจิตไม่ได้คล้อยตาม ไม่ได้ทุกข์ตามความคิดที่เกิดข้ึน เป็นคนละส่วนกันเลย ความคิดผุดข้ึนมา แล้วก็ผ่านไป ผุดขึ้นมาแล้วผ่านไป จะไม่ใช้ นั่นเปรียบเสมือนว่า ไม่ได้ใส่ใจถึงกฎไตรลักษณ์ คือความเป็นอนิจจลักขณะ ทุกขลักษณะ อนัตตลักขณะของสภาวธรรมที่เกิดกับใจ
เมื่อมีความคิดเกิดขึ้นมา เห็นสภาพจิตมีความสงบ ความคิดเกิด ความคิดเกิด อยู่ในบรรยากาศของความสงบ ในความสงบ พอมีสติรู้ เขาดับแบบน้ี ดับจางหายไป เลือนไป ดับแบบ ดับแบบ
