Page 30 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเล่าสภาวะ
P. 30
782
อย่างนี้ไม่ต้องกังวลกับความคิดที่ผ่านไป สิ่งหนึ่งที่บอกเราได้ก็คือว่าความคิดที่เข้ามาบัลลังก์หนึ่ง ถึงแม้ เรากาหนดไม่ได้ แต่การที่พยายามกาหนดรู้อาการเกิดดับของความคิดเป็นการทาให้สติเรามีกาลังมากขึ้น เป็นการใช้สติเพื่อจะได้รู้เท่าทันอารมณ์ตรงนั้นมากขึ้น ถ้าเรากาหนดรู้ด้วยความรู้สึกที่ไม่มีตัวตน พร้อม ที่จะรู้ถึงการเกิดดับของความคิด ถึงจะเยอะแค่ไหนก็ตาม สติเราจะมีกาลังมากขึ้น ถึงแม้ว่าขณะนั้นไม่ เห็นอาการดับของความคิดแต่เจตนาที่จะรู้อาการเกิดดับของความคิดจะส่งผลให้บัลลังก์ถัดไปเขาเงียบไป
เราเปลี่ยนอิริยาบถไปทาโน่นทานี่ พอกลับมา โอ! ควํามคิดหมดไปแล้ว สงสัยเป็นเพรําะเรําเปลี่ยน อิริยําบถควํามคิดถึงไม่เกิด ไม่ต้องสงสัยเลย จริง ๆ ที่ต้องสังเกตก็คือสภาพจิตเราเป็นยังไง พอมานั่งใหม่ จติ เราเรมิ่ ผอ่ นคลายเรมิ่ สงบ ตอนทไี่ ปทา โนน่ ทา นมี่ สี ตริ อู้ ยกู่ บั อริ ยิ าบถยอ่ ยปบุ๊ ความคดิ มนั นอ้ ยลง... สาน ต่อความต่อเนื่องของสภาวะ ถ้าเราสังเกตแบบนี้ เราจะเห็นเลยว่าสภาวะที่เกิดขึ้น อะไรที่เป็นธรรมชาติที่ เขาตอ้ งเกดิ ...เกดิ แตเ่ มอื่ สงั เกตแบบไมม่ ตี วั ตนไมม่ เี รา เราจะเหน็ ถงึ ความเปน็ ไปปกติ เพราะฉะนนั้ บลั ลงั ก์ สองบัลลังก์ที่ไม่มีสภาวะเกิดดับ ไม่ต้องกังวล! จะเล่ายังไง ? สองบัลลังก์ที่ผ่านมานี่ไม่ค่อยเห็นอาการ เกิดดับ มีแต่ความสงบนิ่ง เล่าแบบนี้ได้
แต่ถามว่า ได้สังเกตไหมว่าในความสงบนิ่งนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร ? อันนี้ต้องสังเกตนะ เรารู้สึกว่าสองบัลลังก์มีแต่ความสงบนิ่งเหมือนเดิม ถ้าสติเราดีความสงบนิ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างใด อย่างหนึ่งแน่นอน เพียงแต่จะเปลี่ยนเร็วเปลี่ยนช้า ไม่ว่าจะเปลี่ยนยังไงนั่นก็คือการเปลี่ยนแปลง เพราะ ฉะนั้น ตรงนี้แหละที่จะต้องสังเกตว่า พอนั่งแล้วสงบนิ่ง สงบนิ่งอยู่ข้างหน้า สงบนิ่งอยู่ข้างในรูป/บริเวณ ตัวเรา หรือความสงบนิ่งนี่นิ่งแล้วกว้างไปหมด จริง ๆ แล้วถ้าเราดูกว้างเขาก็จะกว้าง แต่วิธีการเจาะสภาวะ การสังเกตไม่ต้องดูกว้างขนาดนั้น ให้รู้ว่าขณะที่เรารู้สึกนิ่ง ความสงบอยู่บริเวณนี้ใกล้ ๆ แล้วนิ่งเข้าไปใน ความรู้สึกที่สงบ ใกล้ ๆ ตรงนี้กับข้างในความรู้สึกเรา
ทสี่ า คญั คอื ใหร้ วู้ า่ ความรสู้ กึ ทสี่ งบคอื จติ ทสี่ งบ เพราะจติ กไ็ มเ่ ทยี่ ง นคี่ อื ธรรมชาติ เราจะรเู้ ลยวา่ ตวั จิตเองก็ไม่เที่ยง เขาจะตั้งอยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน จริง ๆ ตัวความรู้สึกนี่ พอเข้าไปรู้ ตัวรู้เขาเริ่มเคลื่อนไหว ตัวรู้คือตัวสติตัวนี้ ตัวบรรยากาศสภาพจิตเขานิ่งแต่ตัวรู้เขาสามารถขยับเคลื่อนไหวได้ เพราะฉะนั้น ตัว รู้ตัวนี้กลายเป็นสภาวะเอง ถ้าเข้าไปใน “ความรู้สึกที่สงบ” เขาจะเปลี่ยน แต่ถ้าเข้าไปในความสงบที่ว่าง ๆ บางครั้งเขาไม่เปลี่ยน เพราะไม่ใช่สภาพจิต มันเหมือนกับจับไม่ถูกความรู้สึกหรือจิตตัวเอง มันแค่เข้าไป ในบรรยากาศที่ว่าง ๆ สงบ ๆ อย่างเดียว เหมือนเดินเข้าไปในอวกาศ เราจะไม่สะดุดอะไร
แตถ่ า้ เดนิ เขา้ ไปในความรสู้ กึ ทสี่ งบ พอเขา้ ไปปบุ๊ ความสงบมนั มอี าการขยบั มกี ารเปลยี่ นแปลง หรอื อย่างน้อยตัวผู้เดินเองคือความรู้สึกเองที่เข้าไปนี่เขาเปลี่ยน ถ้าจับที่ความรู้สึกที่เข้าไปในความสงบ เข้าไป แล้วเขาเปลี่ยนยังไง เขาดับยังไง... เข้าไปครั้งหนึ่งเขาหายแบบนี้ เข้าไปครั้งนี้เขาหายแบบนี้ สมมติ เข้าไป ในความสงบ แล้วนิ่งอยู่ในความสงบ ความรู้สึกที่นิ่งเขามีกาลังมากขึ้นไหม ความสงบนั้นหนาแน่นขึ้น ไหม ? อันนี้ก็คือการเปลี่ยนแปลง นี่ก็คือสภาวธรรมที่เกิดขึ้นที่เราต้องใส่ใจสังเกต เล่าตามนี้ สักพัก อ้ําว! เงียบอีกแล้ว นิ่งอีก ใจเย็น ๆ ตั้งสติดี ๆ แล้วก็รู้แบบนี้
