Page 1217 - JUNIO 2024

Espero que recibir as miñas cartas alégreche o día e o corazón, e que todo o que
8
che apena disípese pronto.

Tan só pensa que en min e no moito que che cielo, porque eu fago o mesmo ao
sentirme só: penso en ti e así todo é máis pracenteiro para min.

Ata pronto, amor dos meus versos... do meu corazón.

Así ámoche, así che ado ro,

Desde o meu recuncho para ti,

QUE ME DECHES?

Amor meu, que me has dado que aínda na distancia non podo deixar de

amarche? Vives en min cal se foses un nardo de rosa anxelical, que se pousou
neste corazón que latexa por ti.

Sinto aquí toda a túa esencia, que vibra neste catro paredes nas que me atopo e
imaxínoche parado na porta dicíndome canto me cielas, bágoas que caen ao

saberche tan lonxe e moi ao meu pesar son só soños, que espero algún día fáganse
realidade.

¿Que me has dado que en cada partícula da miña ser vives? Craváchesche como
espiña de roseira, se me doe máis non quero sacarche de min, xa que es o veleno

que corre desde a miña cabeza ata os meus pés, sendo o antídoto o amor que
levas por dentro.

Que me deches neste tempo para non desfallecer polo teu amor? Que nun día

como hoxe, moi só síntome, pero ao pensarche avívanseme as forzas de seguir
adiante, de saber que nalgún lugar do mundo existes o teu amándome.

Se puidese voar iría na túa procura, pero se que rompemos a distancia co noso
amor e soños, traspasamos ese infinito coas caricias e os bicos que nos damos na

imaxinación.

Só son un home namorado, si, namorado do teu ser, que agora non pode vivir

sen ti, fixéchesche tan indispensable na miña vida, que só vivo e respiro grazas
ao teu amor, se me chegases a faltar, morrerei lentamente e cando os meus ollos
péchense ese día morrerei felizmente amándoche.