Page 1342 - JUNIO 2024
P. 1342

Os meus ollos ilumínanse ao verche e o meu ser emociónase ao escoitar a túa voz,
                                                                                                              13
                  así é o meu querido amor.


                  Canto falta para que os teus ollos atópense cos meus? Non o sei, pero síntoche
                  tan preto agora mesmo que o tempo xa non importa.


                  Estás adherido á miña alma, se dou un paso entón ti tamén avanzas comigo.
                  Canto ben me fixeches ao longo do camiño. Ámoche…


                  Canto che cielo!

                  O meu amor, o meu pedacito de ceo, canto estraño dos teus beizos un bico. Canto
                  quero verche neste instante e dicirche moitas cousas máis, porque aínda teño

                  moito por dicirche, hai tanto aínda detrás desa frase, pero non me alcanzan as
                  palabras E é que non as hai!


                  Para  o  amor  non  existe  un  dicionario  nin  un  alfabeto,  nin  unha  regra
                  ortográfica  nin  gramatical  definida,  e  aínda  así  ten  o  marabilloso  don  de

                  comunicarse  en  todo  momento,  actúa  coa  súa  propia  lóxica  e  posúe  a  súa
                  característica forma de expresión, si, así é o amor.


                  Cales son as palabras que necesito para falarlle a unha célula do meu corpo? Ou
                  ao átomo, a un poro ou talvez ao sangue que corre polas miñas veas?


                  Non podes agarrar a ningún deles e falarlles esperando que entendan unha
                  linguaxe, unhas palabras que tratan de explicar algo.


                  Non podes tomar a enerxía que rodea o corpo e tentar falar con ela, con todo,
                  esas cousas existen, aínda que teñan “unha linguaxe propia”, así é o corazón
                  que non depende dunha linguaxe porque el é autónomo, é capaz de pensar,

                  decidir e elixir ao seu antollo, ademais de ser capaz de comunicarse en todos os
                  niveis sen tanta dificultade.


                  Ámoche, é o único que podería dicir porque non teño a capacidade de describir
                  nin escribir, moito menos traducir isto que di o meu corazón, isto que grita tan

                  alto e tan forte, isto que eu podo entender pero que me é imposible de expresar
                  en palabras porque a linguaxe do amor, do corazón, non está feito para ser lido
                  nin moito menos para ser comunicado pola mente, por iso a miña mente non o

                  entende e non pode traducilo a palabras, por tanto, as verdadeiras “palabras”

                  do corazón non poden ser distorsionadas porque ninguén pode transmitir en
   1337   1338   1339   1340   1341   1342   1343   1344   1345   1346   1347