Page 1707 - JUNIO 2024

Do outro lado a túa alma, de leste outro lado o meu amor
12

Que en silencio non morre, pois ten un prezado tesouro:

O eco que fas á miña voz que alá de lonxe entende a miña vida e o meu amor,
un amor que non se oculta nin se afasta nin cala.

Só ti sabes alentar os meus soños, froitos desta xanela que se abre a mil bicos,
que son terribles porque non se poden dar e aínda así o noso amor traspasa

furtivo as fronteiras volvendo bolboreta risueña á soidade que na distancia
espera que nunca conjuguemos o verbo esquecer, que lembres sempre que existo.

(...e que sempre che vou a amar)

Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a día,
noite a noite. Adóroche vida miña…

Ámoche tanto…

O teu amor que moito che estraña... e ámache.

Vida miña

Hoxe sinto a necesidade de escribirche, para dicirche o que a alma sente, quere

lembrar e falar.

Coa sinceridade de sempre, atopámonos sós sentados fronte a fronte, as miñas

mans buscan as túas mans, ao sentirse elas… estremécense, a túa mirada
acéndese, os teus ollos brillan .

Ti nos meus brazos, a túa fazula sobre a miña torso e deixámonos levar, os teus

beizos búscanme e os meus déixanse bicar, os meus brazos apértanche con máis
forzas unha vez máis como querendo o tempo deter, mirámonos coa tenrura que

dan os anos e vémonos algo cansos, pero aquí estamos un á beira do outro,
soñando e nerviosos coma se fose o noso primeiro encontro, quizais lembrando e

esperando ver aos nosos fillos e netos aparecer, enchendo de alegrías o noso fogar,
velos correr e aos nosos brazos caer.

Vida miña… deixa acariñar os teus cabelos, deixa dicirche ao oído canto
ámoche, que, aínda que os anos pasen, es a miña razón, es a miña desvelo, que

o sol e a lúa inclínense ao ver un amor tan sincero e eterno, quero dicirche
grazas, grazas por ser e estar, por ser o alicerce na miña vida, por estar cando