Page 1702 - JUNIO 2024

Sabes, vin sen querer todo aquilo que o mundo ofrece, no meu viaxar descubrín
7
o que nos ensinan en libros, o que din os poetas do egoísmo e a maldade, da

crueldade entre humanos que naceron para ser irmáns, unha familia unida polo
amor e a bondade.

Non se que dicir ás veces, pero comprendo que un home só por máis que o queira
non pode cambiar o curso das cousas, por iso refúxiome neste amor que nos une,

que nos enche e máis que todo espero nas promesas do Todopoderoso que promete
un futuro de paz.

Non esquézoche amor, é imposible esquecerche, estás no aire que respiro, nas

horas que pasan, na vida mesma que sen ti sería unha viaxe sen sentido cara a
un lugar perdido no tempo.

Es ti quen dá esencia a min existir, sinxelamente ti.

Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche día a día,

noite a noite. Adóroche vida miña…

Ámoche tanto…

O teu amor que moito che estraña... e ámache.

Ven xunto a min...

Divos meu, Divos meu!

Cando por fin poderei mirarche e tocarche?

Cando será que poida sentir a túa respiración?

Divos meu, axúdame a soportar esta distancia, déixame durmir nos seus brazos,
que o primeiro que vexan os meus ollos sexa o seu doce mirada sobre o meu corpo

espido...

Esta espera quéimame e mátame a alma, pero confiando no teu amor calo e

espero que chegue o día de demostrarche o meu amor. Ai o meu amor, que belo
será o noso bico cheo de paixón...

Esta espera quéimame a alma... vólveme tola, e éncheme de desesperación. Feixe
o que teñas que facer... pero faino pronto porque morro por bicarche e
amarche... morro... por beberme o teu amor.