Page 194 - JUNIO 2024

Cando escribo estas cartas para ti é como que eu me libero de min 16
mesmo, percórreme un desexo imperioso de dicirche moitas cousas
que, aínda que soen ou parezan repetitivas, son as que gardo sempre

para ti.

Sempre atópoche cando o sol levántase e asómome pola miña xanela
pronunciando o teu nome.

Hoxe non se parece a nada do de onte, hoxe é todo máis fantasioso,
hoxe xogo coas miñas mans querendo atopar as túas ao meu lado…

pero non é así, estamos lonxe, e todo o tempo que non estou contigo
pásoo escribindo mil cosas para enviarche e que poidas sentir no teu
corazón que cada día é unha nova esperanza para os dous.

Fáltasme durante moitas estacións, coa túa ausencia sinto tempo de
lúas sen moito brillo, e primaveras que parecen outonos.

Mais ti es interminable, e nunca cambias, es perenne como a herba,
real como o sol, amado e soñado por este corazón que só ve a través
de ti.

Estás lonxe, por agora só pódoche enviarche letras como estas, para

sentirnos preto… pero cando chegue o día que tanto soñamos,
espertarei nos teus brazos sen querer soltarche.

O meu amencer terá novos brillos e nunca o sol sería máis cálido, nin
o día máis belo, iso será cando un día espérteme ao teu lado e tomando

as túas mans, direiche canto ámoche.

Hoxe só quero darche amor e belas palabras, mentres sigo soñando
con estar tan preto de ti como para murmurar as palabras que aínda
gardo aquí no meu interior, e que só son para ti. Non esquezas que o
tempo pasa e todo será como o soñamos.

Un día todo isto polo que estamos a pasar por culpa da distancia non
será máis que un fermoso recordo que gardaremos para cando
sexamos vellos.

Será entón cando xuntos leamos todas estas cartas que nos enviamos
o un ao outro.

Tomarémonos as mans e daremos grazas a deus por este fermoso
amor que non regalou. Desde o meu recuncho para ti…

O teu amor. Té cielo máis que á miña vida.