Page 270 - JUNIO 2024
P. 270
Nunca me faltes nin che ausentes, non deixes de amarme xamais porque ti 5
es a miña existencia.
Esta carta é a miña melodía de amor
Amor meu,
Hoxe a miña alma está opacada pola sombra gris das nostalxias.
O día bruno e frío do mesmo xeito que a miña alma, deixa caer as súas
bágoas que bañan o chan terso das miñas fazulas.
E non, non é que me falte nada. Non, non é que non me senta amado.
É só que hoxe é un deses días en que me embarga a tristeza, en que o
corazón oprime o meu peito e apaga a miña alma.
Hoxe é un deses días en que espero con ansias ser abrazado e sentir a calor
e a tenrura dos teus brazos rodeándome, espero con ansias ese instante
para poder quedarme alí... detido no tempo... abstrayendo o meu corpo e a
niña mente de todo o demais... aferrada a ti como un bebé aférrase e sente
protexido no ventre da súa nai...
Si amor, hoxe só estraño o teu abrazo, porque a pesar de que todos os días
téñoche xunto a min, a irresistible bóla de neve da vida arrástranos na súa
cotidianidad e empezamos a perder eses pequenos instantes en que
entregamos nunha caricia todo, en que cunha mirada profunda e chea de
tenrura reflectimos sen palabras o amor que nos embarga.
Estando preto, fundidos os nosos sentimentos nun mar de efluvios...
séntesme... síntoche...
O silencio da habitación rompe co eco retumbante dos nosos corazóns que
ao unísono cadenciosamente tañen a súa melodía de amor.
