Page 415 - JUNIO 2024

Adóroche vida miña…
10
Nunca deixes de soñarme

Hoxe deiteime e levánteme, non podía estar na cama a

miña almofada que sabe as miñas tolemias, alí quedo
engurrada silenciosa, non podía durmir, aínda
soábanme as belas palabras que sempre me dis cando
nos atopamos no noso teléfono, cando tes o corpo moi
esperto con tantas palabras sensuais non lograr estar
tranquilo e non vén o soño...

Volvín prender o meu pc, para envorcar alí todas as
miñas ansias que teño de ti, os meus dedos rápidos
escriben todo o que neste momento estou a sentir, así
media durmideou che dicía ven amor que che necesito,
o meu corazón está contento, sabe que son o dueñou

do teu amor...

E ti es a miña luz... esa que me aluma cando o camiño
ponse escuro.

Ás veces quixese estar tan lonxe de todos, onde só
existamos ti e eu, non escoitar a ninguén se o que

facemos está ben ou mal.

Ámoche e aínda na distancia, aínda no máis doloroso,
sempre apareces o teu para serenar o meu corazón.

Miro a miña cama, déitome, pecho os meus ollos para
pensarche, pero non atopo a paz, non me dou conta
cando de novo estou fronte a este pc, escribindo por

exemplo esta carta, que non é unha carta de ouro só
de sentimentos que veñen a este papel.

Moitas veces sinto a tristeza saberche alén do mundo,
pero sígoche amando porque creo que é a única maneira
de alimentar este amor e non se nos morra.

É unha necesidade escribirche, aínda que sexan
tonteras, aínda que sexa para dicirche as miñas
penas, non é fácil o meu amor estar lonxe de ti,
lonxe de todo o que che rodea...