Page 1127 - JULIO
P. 1127
Acompáñame polos distintos camiños do amor, déixame saborealos ao
13
teu lado, déixame facer tolemias polo grandioso feito de estar namorado,
déixame sentir na súa plenitude o verbo amar, déixame demostrarche esa
paixón que garda o meu corazón e déixame gritarche ao mundo grazas
por existir.
Desexo cambiar todos os meus defectos, para que tan só o teu vexas a
pureza dunha alma que se atopa de ti namorada, unha alma que se
enorgullece de coñecerche, dun ser que daría a súa vida por salvarche do
perigo, e dun neno que levo moi dentro que necesita coidado e os teus
manitos soamente pódenlle dar a calor necesaria para facelo crecer e
formalo como un home maduro feito para a vida e feito para ti no amor.
Estou namorado e grazas por facermo sentir, é un sentimento lindo, que
emocionou o meu corazón, con cada un dos rayitos de ilusión que
desprenden os teus lindos ollos sendo fonte da miña inspiración.
Non penso o que escribo, a miña mente perdeu o control da man, diríxea
a alma, mándalle o corazón e hoxe este desexa dicirche o seguinte:
O tempo pásase lento se ti non estás xunto a min, ti feixes dos meus días
fantasías, ti feixes do meu tempo grandes segundos de alegrías.
Debuxei no meu pensamento o teu rostro, e acompáñame a todas partes,
agora desexo tatualo na miña alma, pois sei que de aí non se borrará
xamais.
Mil grazas por ser a muller máis boa deste mundo, mil grazas por cruzarche
no meu camiño, e mil grazas por facerme feliz.
ÁMOCHE E SEMPRE AMAREICHE.
Es o Mellor Que me Pasou!
Non atopo as palabras para expresarche como sinto ao estar ao teu lado,
vinche e algo cambiou en min, a miña forma de pensar, a miña forma de
actuar e sobre todo a miña forma de ver a vida.
Cada día que pasa ao teu lado o meu amor crece máis e máis, cativáchesme
cun sorriso, namoráchesme cunha mirada e deixáchesme tendido diante
túa cun bico.