Page 156 - JULIO
P. 156
3
Amarche!
Hoxe vou escribirche esta carta, nela atoparás un cúmulo de
sentimentos que levo no corazón por ti, por este amor que vai
impregnando día a día o meu ser, porque é tanto o que che cielo que
me é imposible pasar un momento sen que chegues a estar ti na miña
mente.
Se escríboche é porque non podo mirarche aos ollos para dicirche de
fronte todo o que sinto, por que non podo?
Porque é moita a distancia que divide o teu corpo do meu, porque
estamos tan lonxe un do outro que é imposible o pensar que un día
esteamos xuntos, non sabes canto é o meu anhelo de poder pegarme
ao teu peito e sentir os teus brazos rodear o meu corpo, sentir a túa
respiración no meu rostro, escoitar o rítmico latexado do teu corazón...
si tan só soubeses canto anhelan os meus beizos bicarche, sentir a
calidez das túas mans nas miñas, saberche preto de min, espertar no
medio da noite e verche durmido no meu leito, bicarche ata desfallecer!
Amor meu, déixame chamarche así, MEU, porque aínda cando
esteamos distantes en presenza, as nosas almas están unidas por ese
lazo invisible que chamamos AMOR, son tantos os momentos
compartidos a través desta fría pantalla que nos separa, eses instantes
en que fundimos o noso ser nun só, en que desexo con todas as miñas
ansias o poder tocar o teu rostro, escorregar caricias doces polos
poros da túa pel amarche!, murmurar ao teu oído todas estas palabras
que quedan prendidas da miña boca porque non podo tocarche,
porque non podo bicarche e sinto que a melancolía chega a min.
Quixese terche tan só unha noite, para desbordar todo este caudal de
sentimentos e saber que son túa e es meu completamente, en corpo e
alma, en presenza e espírito, pero aínda cando é imposible o saberche
comigo.
Ámoche! Ámoche porque a través da distancia namoreime de ti
entregándoche a miña vida enteira, a miña ser e ilusións, o meu amor
constante e pleno que non admite fronteiras, que non admite
distancias, que non admite o perderche, fuches na miña vida o bálsamo
que cura as miñas feridas, abrazáchesme en silencio, bicáchesme cos