Page 161 - JULIO

Esta noite deiteime pensando canto che cielo amor, e nin as palabras 8
nin os soños foron suficientes para expresar ese amor que día a día
alaga o meu ser. Como negar que che cielo?, como sacarche da miña

mente e do meu corazón, se o único que me fai existir es ti?
E é que tan só coa túa mirada eu sinto que podo voar, e comigo
quéroche levar tan alto... tan lonxe... para buscar un mundo ideal onde
sós e xuntos os dous fagamos os nosos soños realidade.
Convertíchesche no aire que respiro, na luz que a miña vida ilumina,

na canción que quero cantar, es o meu soño, es a miña ilusión, si, o

único que me fai existir es ti.
Hoxe a madrugada descubriume como sempre, pensando en ti
escribindo unha canción de amor que o vento levará ata ti para así

alegrar o teu espertar.

Es o arcoíris que pinta o meu ceo, a rosa que perfuma a miña alma, a
doce voz da miña guitarra, a sutil choiva de abril se o único que me fai

existir.
Permíteme levarche ata o ceo e no meu castelo de nubes bailar sen que

nada nin ninguén nos poida separar onde as gaivotas xúntense co sol
e busquen o ocaso da túa mirada para vivir sempre nesta serenata de

amor...
Porque para ti son os meus versos, para ti escríboos.

Porque ti encerras ceo, as estrelas e o sol.

Para ti, os meus cantares, pois para ti eu vivo, mergullada nas augas,
da túa límpido amor.

Para ti, os meus poemas, nocturnales.
Para ti, a esperanza, que predomina en min. Para ti, as miñas caricias,

cal alegres fillos, que adoitan florecer, cando termina outubro.

Para ti, todo aquilo, que respire beleza, endulzado con meles, cal o
nome de Deus Para ti, son os meus bicos, para ti a miña pureza,
enxalzando con eles, esta canción de amor!

O amor que agora sinto é inmenso, é suave, é morno, é doce, é a morna

calor dos teus bicos, é a dozura das túas palabras. É a suavidade das
túas caricias.