Page 163 - JULIO

Amor meu, non quero afogarche en letras, quero xestos, quero 10
caricias, quero bicos, abrazos, compartir os meus soños compartir os
teus e facelos nosos nun aderezo de algo tan especial que nin nada

nin ninguén poida separar.
Ás veces as cousas complícanse, pero se o corazón grita e a alma non
cala o noso amor sempre será eterno, por iso e mellor arma para
vencer todo o malo é e será sempre canto ámoche.

Ámoche tanto…

DÁME A túa MAN

Tan só quero ser para ti a razón da túa vivir, fundirme nun cálido
abrazo e nun bico e compartir todo o que soñamos. Ser o vento para
poder chegar a ti, ser o sol para encherche de amor, ser os teus

pensamentos e espertar ao teu lado mirando os ollos do ser amado.

Porque ti fasme falta para ser feliz, porque ti estás nos meus soños, no
meu espertar, nas miñas ilusións.

Fagamos deste amor o máis fermoso dos soños.

Anudemos nosas almas, sen distancia nin tempo, aniñando na miña

pel como fiel pomba, onde as almas xúntanse e onde sempre
seguireiche amando.

Dáme a túa man... apértaa! e non a soltes xamais. Dáme a túa man,

amor, non deixes que me afaste.
Dáme a túa man! e que Divos guíenos xuntos ata o fin, para non

separarnos xamais.

Ven comigo! que a maxia dos meus soños máis profundos envólvache,
murmurándoche ao oído un poema e mil ámoche, serei a voz, o eco, o
espello e o rostro.

Dáme a túa man! e serás a luz que ilumine a miña vida. Dáme a túa man
e nacerá unha forza estraña que encherá de tenrura o corazón.

Dáme ti man, ámame ata o fin, só faino! para saber que non é un soño,
para sentir que é real Úneche! aos meus latexados e, nun amén, ámame

sen límite, sen medida, esquezamos o mundo, só camiñemos onde
lévenos o noso amor.