Page 379 - JULIO
P. 379
Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche d ía a
16
d ía, noite a noite. Adóroche vida miña…
Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.
Só ti
Hoxe teño ganas de escribir sobre nós.
(Sempre é as í)
Pero non me canso o meu amor de escribir cartas para que leas e sorr ías ao
lembrarme, sabes moi ben que eu era moi ego ísta coas miñas cartas, case que
non as escrib ía, porque non sab ía como empezar, como terminar, pero agora
escr íbense soas, todas estas letras que se xuntan aqu í no meu teclado para
que non te quedes esperando, pois non é bo facer iso con alguén que cada
d ía espera unha palabra de amor ou algunhas promesas que se fan en silencio.
Hoxe teño ganas de dicirche moitas cousas lindas, desas que chegan ao
índa que sei que che mereces moito máis que unha carta, coñezo
corazón e a
a túa alma sinxela. coñezo a paz do teu corazón e estou segura que recibirás
esta con moito amor, como o fas con todo o que escribo, alégrame moito cando
me dis que son a túa prezada xoia, que son a túa consentida, que vives para
min.
Iso éncheme de esperanzas porque ti tamén o es para min, es o meu soño
feito realidade, non son palabras baleiras, son palabras que saen do meu
corazón ese que tes o teu nas túas mans, sei que vivo a través de ti, sei que
son parte da túa historia, e non quero deixar pasar esta carta para dicirche
que ti es a miña historia, esa que un d ía escribiremos xuntos, esa que
sentimos hai moito tempo, e a índa as tempestades do tempo non puideron
abater, porque somos de metal que ninguén pode romper.
Todas as mañás penso que poder ía querer? e é tan simple a miña resposta,
porque é a ti a quen desexo mirar cando a alborada senta na miña xanela,
e suspiro, porque sei que tamén ti fas o mesmo, pómonos tristes cando non
sabemos o un do outro, o teu amor meu crees que son sereno e moi pasivo
que deixo pasar o tempo e non me decido a nada, non creas iso, porque de
só nomearche o meu corpo treme e só dicirse che ámoche! se, como nunca
pensei que o far ía, pero as í é.