Page 38 - JULIO

A muller da miña vida chámase BEGOÑAe hoxe é a miña amada 4

esposa.

ÁMOCHE, BEGOÑA, ES A MULLER DA miña VIDA.

A miña Esposa, a miña Amiga e o meu Amante, sempre teu,

sempre miña, sempre noso. Ámoche o meu Begoña.

(Ti fasme amarche cada día máis)

Sempre teu… sempre miña… sempre noso.

Desde o meu recuncho para ti.

A MULLER QUE CIELO

A muller que cielo é un pedazo de ceo nas miñas mans, é un raio
quente de sol que abriga a miña alma durmida...

A muller que cielo é un minuto de paz no medio da máis
sanguenta guerra, é a choiva mollando o chan reseco dun campo

cultivado...

A muller que cielo é capaz de secar ata a última das miñas bágoas

co seu sorriso, e á vez é capaz de provocarme o maior dos prantos
só con dicirme que me ciela no momento que máis o necesito...

A muller que cielo é o ser que comprende máis aló da mirada,
máis aló do físico e o elemental... ela sabe debuxar esperanzas,

mañás fascinantes, viaxes estelares e encontros sublimes con só
pechar os seus ollos e deixarse levar... e levarme con ela...

Ela provoca que a miña alma se eleve polos ceos e atope a súa

nunha nube esperando por min, coa súa fermosura e as súas
mans abertas para recibir as miñas...

Ela coñece os meus temores, os meus desexos, os meus medos... ela
sabe cando sinto pena, dor, angustia e cando estou feliz...

A muller que cielo sacoume do letargo, mostroume que na Terra
hai anxos sen ás que camiñan ao noso lado, que velan por nós
dunha maneira especial... que, aínda que non podamos

distinguilos ou velos, eles están sempre coidando de nós...