Page 391 - JULIO

Hoxe non quero falar de distancias, desas que sabemos demasiado como son 28
e o que sente con elas…

Hoxe quero falarche de amor, desa clase de amor que non nace un d ía

calquera, senón que se vai formando co tempo.

Ese amor que sentimos nós e que tanto ben nos fai…

Cando escribo estas cartas para ti é como que eu me libero de min mesma,

percórreme un desexo imperioso de dicirche moitas cousas que, aínda que
soen ou parezan repetitivas, son as que gardo sempre para ti.

Sempre atópoche cando o sol levántase e asómome pola miña xanela
pronunciando o teu nome.

Hoxe non se parece a nada do de onte, hoxe é todo máis fantasioso, hoxe
í,
xogo coas miñas mans querendo atopar as túas ao meu lado… pero non é as
estamos lonxe, e todo o tempo que non estou contigo pásoo escribindo mil

cosas para enviarche e que poidas sentir no teu corazón que cada d ía é
unha nova esperanza para os dous.

Fáltasme durante moitas estacións, coa túa ausencia sinto tempo de lúas
sen moito brillo, e primaveras que parecen outonos.

Mais ti es interminable, e nunca cambias, es perenne como a herba, real como

o sol, amado e soñado por este corazón que só ve a través de ti.
Estás lonxe, por agora só pódoche enviarche letras como estas, para
sentirnos preto… pero cando chegue o d ía que tanto soñamos, espertarei

nos teus brazos sen querer soltarche.

O meu amencer terá novos brillos e nunca o sol ser ía máis cálido, nin o d ía
ía espérteme ao teu lado e tomando as túas
máis belo, iso será cando un d

mans, direiche canto ámoche.

Hoxe só quero darche amor e belas palabras, mentres sigo soñando con estar
tan preto de ti como para murmurar as palabras que a índa gardo aqu í no
meu interior, e que só son para ti.

Non esquezas que o tempo pasa e todo será como o soñamos.

Un d ía todo isto polo que estamos a pasar por culpa da distancia non será
máis que un fermoso recordo que gardaremos para cando sexamos vellos.