Page 432 - JULIO
P. 432

Carta namorada                                                 3


                  Esta noite deiteime pensando canto che cielo amor, e nin as palabras nin os
                  soños foron suficientes para expresar ese amor que d          ía a d ía alaga o meu

                  ser. Como negar que che cielo?, como sacarche da miña mente e do meu
                  corazón, se o único que me fai existir es ti?

                  E é que tan só coa túa mirada eu sinto que podo voar, e comigo quéroche

                  levar tan alto... tan lonxe... para buscar un mundo ideal onde sós e xuntos os
                  dous fagamos os nosos soños realidade. Convert       íchesche no aire que respiro,
                  na luz que a miña vida ilumina, na canción que quero cantar, es o meu soño,
                  es a miña ilusión, si, o único que me fai existir es ti.


                  Hoxe a madrugada descubriume como sempre, pensando en ti escribindo
                                                                                     í
                  unha canción de amor que o vento levará ata ti para as alegrar o teu
                  espertar. Es o arco  íris que pinta o meu ceo, a rosa que perfuma a miña alma,

                  a doce voz da miña guitarra, a sutil choiva de abril se o único que me fai
                  existir.

                  Perm  íteme levarche ata o ceo e no meu castelo de nubes bailar sen que
                  nada  nin ninguén nos poida  separar onde as gaivotas xúntense co  sol  e

                  busquen o ocaso da túa mirada para vivir sempre nesta serenata de amor...
                  Porque para ti son os meus versos, para tiescr      íboos. Porque ti encerras ceo,
                  as estrelas e o sol.

                  Para ti, os meus cantares, pois para ti eu vivo, mergullada nas augas, da túa

                   ímpido amor. Para ti, os meus poemas, nocturnales.
                  l
                  Para ti, a esperanza, que predomina en min. Para ti, as miñas caricias, cal
                  alegres fillos, que adoitan florecer, cando termina outubro.


                  Para ti, todo aquilo, que respire beleza, endulzado con meles, cal o nome de
                  Deus Para ti, son os meus bicos, para ti a miña pureza, enxalzando con eles,
                  esta canción de amor! O amor que agora sinto é inmenso, é suave, é morno, é
                  doce, é a morna calor dos teus bicos, é a dozura das túas palabras.


                  É a suavidade das túas caricias.

                  Estou namorado e son feliz de saberche meu. Estou namoradeou, e son feliz.

                  Ámoche e non sei facer outra cousa que pensar en ti. Soño, vivo, e morro
                  pensando, pensando que me afundo nos teus brazos... que navego nos teus

                  bicos.
   427   428   429   430   431   432   433   434   435   436   437