Page 440 - JULIO

11
Amor que arde e queima, que afoga e chora, amor que existe a pesar da
distancia, amor para sempre. As í é o meu amor por ti, e é que che cielo, e se

non me crees ao dicirche “ámoche” sente a miña palabra que está chea de
bágoas, non a miña palabra, senón o teclado desde o que che escribo. E é que
as miñas bágoas afogan cada tecla coa que escribo.

Estráñoche tanto, anhéloche tanto... Ti es o meu máis prezado desexo, cando
polas noites unha estrela fugaz que perdida e chea de marabilla percorre
este mundo onde o amor pode máis que o pranto, e no medio da intensidade,
no medio da nada desaparece deixando pegada dun profundo anhelo como

aquel que deixo eu ao escribirche deste profundo amor...

ídoche que nunca me deixes, que sempre che acordes de min, e se
Tan só p
ves que algún d ía tardo en escribirche é porque mentres soñaba contigo

quedeime durmido para nunca espertar dese soño, porque ti es un soño, e
sen ti, o meu soño, eu mórrome.

Desp ídome de ti cun pano na miña man, para secar a miña bágoa. Desp ídome
de ti, e se ao despedirme morre o meu corazón... acórdache deste pobre

namorado que un d ía che escribiu con tanto amor que se afogou nun mar de
letra e paixón.

ídome, con este verso, e coa miña alma ardendo por
Con esta poes ía desp
sentir o d ía en que nos veremos de alma e corazón.

"ÁMOCHE O meu AMOR"

Poderá nublarse o sol eternamente; poderá secarse nun instante o mar;
poderá romper o eixo da terra como un débil cristal...

Todo sucederá! Poderá a morte cubrirme co seu fúnebre crespón, pero
xamais en min poderá apagarse a chama do teu amor...

Ámoche vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarche d ía a

d ía, noite a noite. Adóroche vida miña…

Un sentimento máis grande

Esta noite deixeime levar por pensamentos de amor, por ideas que che
rodean, tócanche, acaríñanche e debúxanche na miña mente, tan bela como

es: unha muller repleta de perfección, de personalidade, que conseguiu
roubarme o corazón como nunca o fixo ninguén antes.