Page 49 - JULIO

Confío tamén, que, a pesar da distancia, en todo momento poidas 15

sentir a miña presenza, que os latexados do teu corazón fálenche
de min, e que nos teus pensamentos viva eu, así como ti vives nos
meus.

Hoxe ao espertar, quixese provocarche un sorriso, lembrarche
que me tes para ti, do mesmo xeito que eu agradezo terche en cada

pequeno pensar do día e en cada minúsculo momento que suceda,
pois a miña existencia énchese contigo e sempre lévoche presente

entodo o que fago e digo… Es todo na miña vida, e todo canto
fago non o fago por min, senón por nós.

-Es o meu amor, o meu destino-

Ámoche e con iso a min bástame, espero non perder nunca estas
cartas que nos dedicamos, pois me manteñen conectado ao teu

corazón.

Se por algunha razón quixeses esquecerme, eu simplemente

morrería pois es imprescindible para min.

Morrer de amor! Que bela forma de morrer sería, a condición de

que fóra por ti! Pero iso non pode suceder, pois teño moito polo
cal vivir: principalmente por ti que es o norte do compás da miña
vida.

Neste día sinto un aire especial, coma se todos os nosos suspiros
estivesen entrelazados.

É agradable sentir esta fresca brisa no meu rostro, síntoo coma se
fosen as túas propias caricias, esas que fan que todo sexa perfecto.

O meu amor, sigo enviándoche cartas ridículas, desas que falan
de amores, de estar xuntos, de soños, e cheas de ilusións... cartas

como nos gustan, porque ademais o amor sempre soará ridículo,
pois só se expresa coas palabras de sempre: "Ámoche", "che

adorou" e "estráñoche"...

Ata pronto vida miña, por agora hei de deixar o meu recuncho e

a miña pluma ata que chegue o momento de enviarche unha nova
carta de amor, cousa que sen dúbida pronto farei.