Page 72 - Sainampueng60Years
P. 72
73
์
ศ
พ
า
ั
น นายณรงค์ศักดิ รักพร้า
ก
า
้
ง
ค
ย
ร
ณ
ร
ั
์
ิ
ด
์
ร
ก
้
ใ
น
อ
้
้
ั
ถ
ผ ผูอ้านวยการโรงเรียนสายน้าผึง ในพระอุปถัมภ์ฯ คนปัจจุบัน
น
า
ม
ร
ง
้
ะ
้
พ
ึ
้
้
ุ
ป
ู
ผ
อ
้
า
า
บ
ร
จ
ก
ุ
ั
จ
ค
า
ส
น
น
ั
ป
น
ร
ง
ภ
ฯ
น
ย
ร
เ
์
ย
ี
ย
โ
ว
จ
ั
( (พ.ศ. ๒๕๖๒ – ปัจจุบัน)
–
ป
.
พ
๖
น
.
ั
)
๒
๕
๒
จ
ุ
ศ
บ
ี
ี
ี
โรงเรียนสายน้้าผึ้ง ในพระอุปถมภ์ฯ เป็นโรงเรยนทมมาตรฐาน มเกยรติ มชื่อเสยง ด้วยความ
ี
่
ั
ี
ี
ี
ทางการศึกษา ทั้งในอดีตและปัจจุบันตลอดจนภาคีที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ท้าให้โรงเรียนสายน้้าผึ้ง ในพระ
ุ
อปถัมภ์ฯ สร้างกุลนารีที่ดี มีคุณภาพออกสู่สังคมอย่างสง่างาม ทั้งด้านวิชาการ ด้านคุณธรรมจริยธรรม
ทักษะชีวิต การอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างมีความสุข
ทุกท่านที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับโรงเรียนสายน้้าผึ้ง ในพระอปถัมภ์ฯ คงเกิดจากความรู้สึกที่ไม่แตกต่าง
ุ
ี
่
กัน คือได้รับความรัก ความเมตตา มีความอบอนจากครอบครัวสายน้้าผึ้ง เรามวัฒนธรรมองค์กรทงดงาม
ุ่
ี
และเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับน้อง ๆ และนักเรียนได้เรียนรู้ผ่านหลาย ๆ กิจกรรม และที่ส้าคัญ คือ
้
้
า
ผ
ง
ม
่
ึ
ไ
ั
า
“ “สายน้าผึงไม่ทิงกัน” ขอบคุณทุกภาคีที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการร่วมพฒนา และมอบก้าลังใจให้กับบุคลากร
ส
ย
้
้
น
้
ก
ง
ิ
”
น
ั
ท
้
้
และลูก ๆ นักเรียนด้วยดีเสมอมา ขอให้ท่านประสบแต่ความสุขความเจริญตลอดไป
(นายณรงค์ศักดิ์ รักพร้า)
ผู้อ้านวยการโรงเรียนสายน้้าผึ้ง ในพระอุปถัมภ์ฯ คนปัจจุบัน
มุ่งมั่น ความตั้งใจ ทุ่มเท เสียสละ ความร่วมมือ ร่วมแรงร่วมใจ ของผู้บริหาร ข้าราชการครู และบุคลากร
ร
่
๑
า
ท
้
ี
่
๒
น
ะ
แ
ล
ร
ค
า
ร
พ
น
ะ
ล
ั
ั
ง
ง
้
ร
ช
า
ท
ว
ท
า
้
น
ส
โ
ู
ง
ย
ี
่
เ
ร
ง
ร
่
ส
เ เส้นทางสูโรงเรียนรางวัลพระราชทาน ครังที ๑ และ ๒
โด้ย นึ�งผู้่องศ์รี เกษมสำันึต์ ณ อยุธิย�
อด้ีตคุร้และผู้้้ช่วยผู้้้อำ�นึวยก�ร
โรงเรียนึสำ�ยนึำ��ผู้ึ�ง ในึพระอุปถััมภ์ฯ
ั
ื
�
ี
�
�
ั
ั
้
ิ
้
�
โรงเรยนสืายนาผึ้�งเป่ดเรยนครงแรกเมอ ๑๗ พิฤษภ์าคม ๒๕๐๔ หลิงจัากนนหนงปีดฉนจับั
ำ
ี
�
ั
ั
ิ
ี
ู
ิ
ี
ั
ิ
ุ
ุ
ิ
ิ
ิ
้
การศกษาจัากคณะวทำยาศาสืตร์ จัฬาลิงกรณ์มหาวทำยาลิย ด้วยวฒปรญญาตร วทำ.บั. เกยรตนยม (หลิกสืตร
ั
�
ิ
ิ
�
�
้
๕ ปี) ในปี ๒๕๐๕ ได้เขี้ารบัราชการในกรมสืามญศกษากระทำรวงศกษาธิ์การ ณ โรงเรยนสืายนาผึ้ง สืงทำ � ี
ี
้
้
ั
ำ
เป็นความกงวลิขีองดฉน คอ การเป็นคร การสือนหนงสือ เนองจัากดฉนไม่ได้เรยนวชาคร ไม่เคยผึ้่านการ
ื
ู
ื
ิ
ิ
ี
ิ
ู
ั
ั
ื
ั
ั
�
�
ั
�
้
้
ื
ฝ่ึกสือนมาก่อน แต่ด้วยความยดมน ความเคารพินับัถัอในทำ่านอาจัารย์ใหญ่ นางสืาวบัุญสื่ง วรรธิ์นะสืาร ซง
ู
ั
ุ
�
ี
ได้อบัรมสืงสือนครูใหม่อย่เสืมอว่า ให้ความเคารพินบันอบั อ่อนน้อมถั่อมตนต่ออาจัารย์ร่นพิ ๆ อย่าคดว่า
�
ิ
ั
เรยนมาอาจัจัะสืูงกว่า แต่ทำ่านเหลิ่านนมประสืบัการณ์มากกว่า ผึ้่านการเป็นครูมาก่อน ย่อมจัะเป็นตวอย่าง
ั
ี
ี
�
ู
ี
ี
ิ
ื
�
ุ
ั
้
�
ำ
�
ทำดแก่น้อง ๆ ได้ นนคอวฒนธิ์รรมเรมแรกในโรงเรยนสืายนาผึ้ง คอ เคารพิ เชอฟังผึ้้อาวโสืกว่า
�
�
ื
�
ี
ั
ื
ุ
ู
�
�
สืงต่อมาทำ�เป็นแรงจังใจัให้ครทำงครูอาวโสืแลิะครูบัรรจัใหม่สืานก แลิะต�งความหวังร่วมกน คอ
ู
้
ั
ี
ื
ั
ุ
ั
ิ
ำ
ำ
ี
ู
ี
ั
ี
�
ำ
ี
ู
คาพิดยำาอย่บั่อย ๆ ขีองทำ่านอาจัารย์บัญสื่ง ว่าเราเป็นโรงเรยนใหม่ ไม่มคนร้จัก ผึ้้ปกครองทำ�จัะนานกเรยน
ั
ุ
ู
ู
ั
ุ
ี
ี
ิ
มาเรยน เกดความลิังเลิ กลิวโรงเรยนยงไม่พิร้อมด้านอปกรณ์การสือน ครูไม่มความชำานาญเหมือนโรงเรยน
ั
ี
ี
ู
ั
ำ
�
ั
เก่า ๆ สื่วนใหญ่จัะมองผึ้่านไป ดงนนพิวกเราต้องทำาให้ความร้สืกขีองผึ้้ปกครองแลิะนกเรยนเปลิยนไปใน
ู
ี
ี
้
�
ั
ุ
ทำางตรงขี้าม คอ สืายนาผึ้งเป็นโรงเรยนเป่ดใหม่กจัรงแต่เป็นความใหม่ทำมคณภ์าพิ ครูร่นใหม่จัะนา
ี
�
ี
ำ
�
ื
ุ
ี
ำ
�
็
้
ิ
ุ
ู
ุ
�
ี
ุ
ี
ี
�
ี
ี
ิ
ิ
ิ
วทำยาการแลิะวธิ์การสือน อปกรณ์การสือนทำมประสืทำธิ์ภ์าพิมาใช้ โดยมครร่นอาวโสืเป็นทำปรกษาแลิะเป็น
้
ิ
�
ี
ี
ตวอย่างการสือนทำด มผึ้้นาทำเสืยสืลิะ มความสืามารถั ขีอให้ผึ้้ปกครองไว้วางใจัได้ อย่างไรกตาม เพิอให้
�
ู
็
ั
ี
ำ
ื
ี
ี
ู
ี
�
�
ู
ุ
�
ี
ี
ื
�
�
ั
ผึ้้ปกครองแลิะนกเรยนมความมนใจัยงขีน แลิะเพิอให้ตวป้อนคอตวนกเรยนทำเขี้ามาในสืายนาผึ้งมคณภ์าพิ
ี
ิ
้
้
ั
�
ำ
ั
ั
�
�
ี
ั
ี
ื
�
แลิะระดบัผึ้ลิการเรยนค่อนขี้างสืงเพิอเป็นทำนสืารองในการพิฒนาความสืามารถัให้สืงยงขีน โดยเฉพิาะ
ู
ิ
ั
ำ
�
ี
ู
�
ุ
้
ั
ื
ั
ำ
ุ
้
นักเรียนมธิ์ยมศกษาตอนปลิาย ด้วยความเมตตาขีอง ศาสืตราจัารย์ หม่อมหลิวงป่�น มาลิากลิ ซ�งดารง
้
ี
ำ
ตาแหน่งรฐมนตรว่าการกระทำรวงศกษาธิ์การ อกทำงเคยเป็นผึ้้อานวยการโรงเรยนเตรยมอดมศกษามาก่อน
ิ
ุ
ั
ี
้
ู
ี
้
ี
ั
ำ
�
ี
ั
ู
�
ี
ั
ู
ำ
ุ
ิ
�
ื
ุ
ี
้
ุ
ั
�
ั
ี
ื
ได้ขีอให้ผึ้้อานวยการโรงเรยนเตรยมอดมศกษาสืมยนน (คณหญงบัญเลิอน เครอตราช) จัดนกเรยนทำสือบั
ี
ี
้
ิ
้
ี
ั
ี
�
�
้
ั
ุ
ุ
�
ิ
ี
คดเลิอกเขี้าโรงเรยนเตรยมอดมศกษา ในปีการศกษา ๒๕๐๖ ซงมคะแนนถัดจัากคนสืดทำ้ายทำมสืทำธิ์เขี้า
ื
ี
ำ
ี
ั
ุ
้
ี
ี
ื
�
ี
เรยนในโรงเรยนเตรยมอดมศกษา เป็นจัานวนนกเรยนประมาณ ๙๐ คน เพิอเรยนในแผึ้นกวทำยาศาสืตร์ทำ � ี
ิ
ี
ี
ุ
�
ี
ี
�
�
ั
�
ี
�
ื
ั
โรงเรยนสืายนาผึ้ง นกเรยนเหลิ่านได้จับัชนมธิ์ยมศกษาตอนต้นจัากโรงเรยนทำมชอเสืยงทำงในกรงเทำพิฯ
ี
ี
ำ
ั
�
้
�
้
ั
�
ำ
แลิะต่างจังหวด ทำาให้นกเรยนชนมธิ์ยมศกษาตอนปลิายทำสืายนาผึ้งในช่วงต้น ๆ มผึ้ลิการเรยนระดบัดถังด ี
ี
ี
้
้
ั
ั
ี
ั
ี
้
ั
�
ี
ั
�
�
ั
ำ
มาก
๕๗
