Page 73 - Sainampueng60Years

�
้
ำ
ุ
ี
�
ั
ุ
ิ
ั
ี
โรงเรยนสืายนาผึ้งเป่ดสือนนกเรยนหญงตามวตถัประสืงค์ขีอง ศาสืตราจัารย์ หม่อมหลิวงป่�น มาลิากลิ
้
ื
รฐมนตรีว่าการกระทำรวงศกษาธิ์การ เมอ พิ.ศ. ๒๕๐๔ ขีณะนนอาคารเรยนยงไม่เรยบัร้อยนกเรยน
ั
�
ี
ี
�
ิ
ั
ั
ี
ั
ี
ิ
ั
้
�
ี
�
หญงชนมธิ์ยมศกษาปีทำ ๑ (ม.ศ. ๑) จัานวน ๒ ห้องเรยน จังได้ไปขีออาศยเรยนทำโรงเรยนมธิ์ยมวดธิ์าตทำอง
�
ี
ั
ั
้
ั
ี
ั
ี
ำ
ุ
ี
ิ
�
ุ
ุ
ี
ุ
ั
เมออาคารเรยนทำ ๑ สืร้างเสืรจัเรยบัร้อยจังย้ายกลิบัมาเรยนทำปัจัจับัน ซอยสืขีมวทำ ๒๒ ต่อมา พิ.ศ.
ั
ี
็
้
ื
�
ี
�
ี
ั
ุ
ั
�
้
๒๕๐๖ ได้รบันกเรยนชนมธิ์ยมศกษาตอนปลิายปีทำ ๑ (ม.ศ. ๔) จัากโรงเรยนเตรยมอดมศกษาโดยวธิ์ ี
ั
ั
ี
ี
ี
ิ
้
ี
�
�
ื
ั
ั
�
ี
ดงกลิ่าวขี้างต้น เมอนกเรยนมธิ์ยมศกษาตอนต้นเรยนจับัชน ม.ศ. ๓ เป็นร่นแรกใน พิ.ศ. ๒๕๐๗ นกเรยน
ุ
้
ั
ี
ั
ั
ี
ี
ทำมคะแนนสืงมสืทำธิ์ได้รบัการคดเลิอกเขี้าเรยนในระดบัมธิ์ยมศกษาตอนปลิาย (ม.ศ. ๔) แลิะยงขีอรบั
ี
ิ
ั
ั
ี
ั
ั
�
ื
้
ั
ั
ิ
ี
ู
ี
นกเรยนจัากโรงเรยนเตรยมอดมศกษามาเรยนร่วมกนแม้จัะมจัานวนน้อยลิง ด้วยความเมตตา ห่วงใย
ุ
ี
ี
ั
ำ
ี
้
ี
ั
ุ
ู
ุ
้
้
ี
ี
ความร้สืกขีองนักเรยนจัากโรงเรยนเตรยมอดมศกษา อาจัารย์บัญสื่ง วรรธิ์นะสืาร เกรงว่านกเรยนจัะไม่
ั
ี
ี
ู
พิอใจัโรงเรยนใหม่เพิราะต้องจัาใจัมาอย่ หรอไม่พิอใจัโรงเรยนสืายนาผึ้งขีอกลิบัไปอย่โรงเรยนเดม หรอร้สืก
ี
้
ี
ำ
้
�
�
ำ
ู
ื
ู
ิ
ั
ี
ื
ั
ำ
ื
ื
�
ั
ี
ี
ิ
้
�
ไม่กระตอรอร้นจัะเรยนทำไหนกได้ ฯลิฯ เพิอช่วยให้นกเรยนไม่เกดความทำ้อถัอย ว้าเหว่ ผึ้ดหวง ทำ่านจังทำา
็
ิ
ี
ื
ำ
ู
ั
ั
ี
ั
ิ
ตวเป็นแบับัอย่างแลิะนเทำศพิวกเราเสืมอว่า จัะต้องทำาให้ความร้สืกขีองนกเรยนคลิายความกงวลิ เกด
ิ
้
ุ
ั
ี
ความร้สืกดี ๆ กบัโรงเรียน กบัครูอาจัารย์ให้มากทำสืุด ด้วยการให้ความรัก ความอบัอ่น ความใสื่ใจัเสืมือน
�
้
ู
ั
ู
ู
็
�
ิ
เป็นลิกขีองตวเอง ให้ความใกลิ้ชด ให้ความร้ตามหน้าทำขีองแต่ลิะคนให้เตมความสืามารถั ให้เวลิากบั
ั
ั
ี
ุ
้
ั
นกเรยนให้มากทำสืด อบัรมสืงสือนด้านกรยามารยาทำให้เป็นกลิสืตร ดงนนอาจัารย์บัญสื่งจังเขี้าห้องสือน
ี
ี
ั
ั
ี
�
ุ
�
ิ
ุ
ิ
�
ั
ั
ี
ิ
ิ
้
วชาคณตศาสืตร์มธิ์ยมศกษาตอนปลิายด้วยตวเองตลิอดมา จันเกษยณอายจัากราชการใน พิ.ศ. ๒๕๒๐
ุ
ั
ิ
ื
�
ั
ั
จัากนนผึ้้อานวยการ นางเยาวรนทำร์ จันทำนมฏฐะ ได้ย้ายมาปฏบัตหน้าทำเมอ พิ.ศ. ๒๕๒๐ – ๒๕๒๗ แลิะ
ู
ิ
ั
ี
ำ
ิ
�
�
ั
ี
�
ำ
ู
ิ
ั
ิ
ผึ้้อานวยการ นางอาภ์รณ์ สืาครนทำร์ ได้ย้ายมาปฏบัตหน้าทำ พิ.ศ. ๒๕๒๗ – ๒๕๒๘
ิ
ั
ิ
ุ
ั
ู
ั
ด้วยความรก ความเอาใจัใสื่ การทำ่มเทำในการสือน การอบัรมบั่มนสืย การนานกเรยนออกสื่สืงคม
ำ
ั
ี
ู
ั
ู
ี
้
ี
ั
ี
ั
้
ี
ู
�
ั
�
ี
ี
ั
ขีองครอาจัารย์ มผึ้ลิให้ความร้สืกด ๆ ความรกคร รกโรงเรยนขีองนกเรยนมมากขีน นกเรยนตงใจัเรยน
ี
ิ
ั
ี
ิ
้
ั
ี
ื
ขียันเรียน มกริยามารยาทำเรียบัร้อย มผึ้ลิการสือบัทำ�งมธิ์ยมศกษาตอนต้นแลิะตอนปลิายน่าช�นชมอย่างย�ง
ุ
ู
�
ผึ้ลิการสือบัเขี้าศกษาต่อระดบัอดมศกษาสืงเป็นทำน่าพิอใจั สืงคม ชมชน ผึ้้ปกครอง ร้จักโรงเรยนสืายนาผึ้ง
ำ
ั
ี
ั
ู
ั
�
้
้
ุ
้
�
ู
ี
้
ั
้
ั
�
ื
ำ
ิ
มากยงขีนตามลิาดบั ปีการศกษา ๒๕๑๘ นกเรยนได้แสืดงลิะครพินทำาง เรองราชาธิ์ราชตอนสืมงพิระราม
�
ั
ิ
ี
ิ
�
ิ
ี
ั
ำ
้
ี
อาสืา ในงานศลิปหตถักรรมนกเรยน ทำโรงเรยนเตรยมอดมศกษาพิญาไทำ แลิะออกร้านจัาหน่ายอาหารด้วย
ุ
�
ี
ั
ี
ี
�
ี
ุ
ในการให้ความรก ความอบัอ่น ความอาทำรแก่นกเรยนนน มกจักรรมหนงทำเป็นทำชนชมแก่ผึ้้ได้พิบัเหน
�
ั
ิ
�
ั
�
ี
ี
็
ื
ั
ู
�
้
ั
ั
็
�
ั
้
ได้ทำราบั แลิะกลิ่าวขีานกนกคอ ในสืมยก่อนการสือบัชนประโยคมธิ์ยมศกษาตอนปลิายใช้ขี้อสือบัรวม
ั
ื
ี
ขีองกระทำรวงศกษาธิ์การ นกเรยนแต่ลิะโรงเรยนต้องไปสือบั ณ สืนามสือบักลิางทำ�ไม่ใช่โรงเรยนขีองตวเอง
ี
ั
ั
้
ี
ิ
ี
นกเรยนสืายนาผึ้งต้องไปสือบั ณ โรงเรยนเตรยมอดมศกษาแลิะโรงเรยนปทำมคงคา ในการสื่งนกเรยนไป
ั
ี
้
ี
ั
้
ี
�
ำ
ุ
ี
ี
�
ุ
ี
ุ
�
ั
ี
ู
ั
สือบัสืนามกลิางแต่ลิะครง ทำ่านอาจัารย์บัญสื่งจัะมอบัให้ครฝ่่ายอาหารขีองโรงเรยนเตรยมอาหารกลิางวนไป
ั
ั
ให้ทำกครง จัดโต๊ะ จัานชามช้อนอย่างด อาหารร้อน ๆ ตกเสืร์ฟให้นกเรยนอย่างเป็นระเบัยบัเมอนกเรยน
ี
ี
�
ุ
ี
ั
ิ
ั
ี
ื
ั
�
ี
ั
ิ
ี
ื
�
ี
ื
็
ื
�
ั
สือบัภ์าคเช้าเสืรจั เพิอไม่ให้นกเรยนต้องเสืยเวลิาไปเขี้าควต่อแถัวซออาหาร แลิะเพิอให้นกเรยนได้รบั
ั
�
ู
ี
�
ู
ื
ประทำานอาหารร้อน ๆ รบัประทำานอาหารแลิ้วจัะได้มเวลิาดหนงสือทำจัะสือบัต่อไป ครอาจัารย์แต่ลิะคนทำ � ี
ั
ี
ั
๕๘