Page 203 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 203
๑๙๖ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์
่
ั
ยศเสือมยศ สวยบางไมสวยบาง สมหวังบางไมสมหวังบาง รวมอยูในตวเรา
ทังหมด
้
่
ถาเราเขาใจธรรมชาติ เขาใจความเปนจริง เราจะไมอยากยึดสิงใด
เพราะถาเรายึดสิ่งนั้นแลว เราหนีไมพน มีคนชมวาสวย ก็ตองมีคนวาไมสวย
ถาเราอยากรักชีวิต เราก็ตองยอมรับความตายของชีวิต เพราะมันคือสวน
หนึ่ง พระพุทธะจึงสอนไววา ถามนุษยไมอยากตองพบกับทุกขเหลานี้ จง
อยาเผลอยึดมั่นถือมั่น เอาธรรมชาติมาเปนของตนเปนเด็ดขาด
่
ั
ั
ั
่
้
ื
หากเราเผลอหลง “นีตวฉัน ฉนเปนแบบนี” เม่อยึดมนแบบนี้ จึงหนี
่
ั
ี
่
้
็
ั
ไมพนสุข-ทกข เม่อยึดมนวาฉันไดแคนี กเลยหนีไมพนด-ราย เมอยึดมนวา
ุ
่
ื
ื
ั
ี
้
ฉันเปนอยางนี้ ก็หนีไมพนสูง-ต่ํา ได-เสีย ทงทจริงแลว ธรรมชาตไมเคยฟง
่
ิ
เราวาอยาแก อยาราย อยาทุกข ยิ่งเรายึดมั่นเทาไร เราก็กําลังเอาธรรมชาติ
ู
มาเปนของตวเองแลวหนีไมพนความเปนสภาวะค หนีไมพนวิบากกรรม
ั
หนีไมพนความทุกขทน
็
ี
ถาเขาใจธรรมก็เขาใจชีวิต ถาเขาใจชีวิตกเห็นความจริงท่เรียกวา
สัจธรรม
แทจริงนั้นไมมีอะไรเรียกวา มงคลหรือไมมงคล ดีหรือราย มีแตธรรม
ที่หมุนเวียนเปลี่ยนผันไป แตเรามักจะจดจําแตวา สิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไมดี
้
ถาเราเขาใจความเปนจริง และในความเปนจริงนันก็สอนใหเรารูวา
ในทุกสิ่งแหงความเปนจริงนั้นลวนเปลี่ยนแปลง ไมเท่ยงและก็หาความ
ี
้
ึ
คงอยูท่แนนอนไมได ฉะนันถาเราพงสังวรหรือพึงพิจารณาธรรมอยูเสมอ
ี

