Page 203 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 203

๑๙๖                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                             
              ่
                                                
                                                                   ั
                                                                
         ยศเสือมยศ สวยบางไมสวยบาง สมหวังบางไมสมหวังบาง รวมอยูในตวเรา
         ทังหมด
           ้
                                                                    ่
               ถาเราเขาใจธรรมชาติ เขาใจความเปนจริง เราจะไมอยากยึดสิงใด
         เพราะถาเรายึดสิ่งนั้นแลว เราหนีไมพน มีคนชมวาสวย ก็ตองมีคนวาไมสวย
         ถาเราอยากรักชีวิต เราก็ตองยอมรับความตายของชีวิต เพราะมันคือสวน

                                                  
         หนึ่ง พระพุทธะจึงสอนไววา ถามนุษยไมอยากตองพบกับทุกขเหลานี้ จง
         อยาเผลอยึดมั่นถือมั่น เอาธรรมชาติมาเปนของตนเปนเด็ดขาด


                                                          ่
                                                          ั
                                        ั
                                  ั
                                 ่
                                                  ้
                                                     ื
               หากเราเผลอหลง “นีตวฉัน ฉนเปนแบบนี” เม่อยึดมนแบบนี้ จึงหนี
                                                                   ่
                                                                   ั
                                                        ี
                             ่
                                         ้
                                        
                                                   
                                           ็
                                     
                             ั
         ไมพนสุข-ทกข เม่อยึดมนวาฉันไดแคนี กเลยหนีไมพนด-ราย เมอยึดมนวา
                     
                   ุ
                                                              ่
                                                              ื
                        ื
             
                                             ั
                                                ี
                                             ้
         ฉันเปนอยางนี้ ก็หนีไมพนสูง-ต่ํา ได-เสีย ทงทจริงแลว ธรรมชาตไมเคยฟง
                                                ่
                              
                            
                                                               ิ
                                                                      
                                                                 
          เราวาอยาแก อยาราย อยาทุกข ยิ่งเรายึดมั่นเทาไร เราก็กําลังเอาธรรมชาติ
                                                            
                                                          
                                                    ู
                                 
          มาเปนของตวเองแลวหนีไมพนความเปนสภาวะค หนีไมพนวิบากกรรม
                    ั
          หนีไมพนความทุกขทน
                               
                                                   ็
                   
                                                                ี
               ถาเขาใจธรรมก็เขาใจชีวิต ถาเขาใจชีวิตกเห็นความจริงท่เรียกวา
          สัจธรรม
               แทจริงนั้นไมมีอะไรเรียกวา มงคลหรือไมมงคล ดีหรือราย มีแตธรรม
          ที่หมุนเวียนเปลี่ยนผันไป แตเรามักจะจดจําแตวา สิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไมดี
                                                                     
                                                        ้
               ถาเราเขาใจความเปนจริง และในความเปนจริงนันก็สอนใหเรารูวา
          ในทุกสิ่งแหงความเปนจริงนั้นลวนเปลี่ยนแปลง ไมเท่ยงและก็หาความ
                                                        ี
                                                                  
                               ้
                                  
                                        ึ
          คงอยูท่แนนอนไมได ฉะนันถาเราพงสังวรหรือพึงพิจารณาธรรมอยูเสมอ
                ี
                         
   198   199   200   201   202   203   204   205   206   207   208