Page 237 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 237

๒๓๐                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




         เพื่อที่จะหนีบาปเวรกรรม ไมใชการแกที่ถูกตอง ทําดีมากมายแตหนีเคราะห

         กรรมไมได


                                                                    ็
               อดทนไดก็เย็นได วางไดก็สงบได อดทนไมไดก็วุนวาย วางไมไดกเปน
         ทุกข โทสะคือผีนรก ผูลางผลาญความดีคือพญามาร


                  ี
               ผูท่รูยอม รูจักวางใจนิ่งเฉย อดทนอดกลั้น เปนคุณวิเศษแหงความ
                 ี
         เปนคนท่เรียกวาพทธะ  ผูท่ไมยอม ไมอดทน จองเวรจองกรรม ถือสา
                          ุ
                                  ี
         หาความ คือพญามารบนดิน
               ศีลขอแรกคือ ไมฆาสัตว การฆาสัตวเพื่อทําบุญ บาปอยูที่คนทํากรรม
         อยูที่คนกิน อยากจะหนีเคราะหหนีกรรมหนีโชคราย ตองหยุดที่เหตุ


               ไมตองพยายามทําดี แคไมทําชั่ว ไปวัดบอยๆ แตยังโลภยังโกง

                                                                     ่
                                                               
                                         ื
         สวดมนตเกง แตยังนินทาวารายคนอ่น ยังจับผิดและมองคนแงราย สิงท  ่ ี
                                   
                                        ุ
         ลางผลาญความดคอความชัว ตนเหตแหงความทกข บาปกรรม เกดจากจิต
                        ี
                         ื
                                ่
                                                                ิ
                                                    
                                                  ุ
                                                                ุ
         ท่ขาดมโนธรรมสํานึก ไมรูจักเกรงกลัวตอบาปและกรรม ขาดคณธรรม
           ี
         ในการเปนคน
                                                            ื
                       ึ
               สิ่งท่เกิดข้นตรงหนาลวนเปนชะตากรรม พระพุทธะถอชะตากรรม
                   ี
         ตรงหนาเปนคณวิเศษ ดวยการรูยอม รูอดทน รูเสียเปรียบ รูวางใจ
                       ุ
                                                             ้
                                     ึ
         เปนกลาง แตมนุษยทําสิ่งท่เกิดข้นตรงหนาสรางเวรกรรมไมสินสุด รายมา
                                ี
         รายตอบ กรรมเราจึงไมจบสิ้น
                                                      
                                                        
                                                                   ี
               คนทมแต “ให” กบคนท่ “ขอ” ตลอดนันมคณคาตางกัน อยากมชีวิต
                       
                   ี
                                   ี
                    ี
                             ั
                                                  ี
                                                   ุ
                                               ้
                   ่
                                                                  ื
                                             ี
         ในโลกเปน “เศรษฐี” หรือ “ขอทาน” อยูท่เราเลือก  คิดแตจะใหกคอการ
                                                                 ็
   232   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242