Page 33 - OVD59ALLForEbook_Neat

๒๖ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ึ
นอกจากเราจะรูจักใจ เราตองรูทันใจเราดวย วาใจเราชอบขนสูง

้
่
หรือไหลลงตา ไหลไปคิดดีหรือไหลไปคิดราย ไหลตามอารมณหรือไหลจม
ํ
ั

ิ
็

ิ
ิ
ึ
้
กบความคด อารมณเกดขนแลวกจบ แตเราอารมณคางเพราะความคด
ี
ั

่

็



อารมณนากลัวแคไหนกไมเทากบความคิดทไมยอมปลอยวางอารมณ และ
็

ความคิดท่ลืมอารมณไมได ความคิดเปนตัวนําชีวิต คิดอยางไรชีวิตกเปน
ี
อยางนั้น ถาเราควบคุมใจไมอยูเราก็จะควบคุมเหตุแหงทุกขไมได


พุทธะทานบอกวา “พนจากคิดดีคิดชั่ว นั่นคือสงบอิสระและนิพพาน
้
อยางแทจริงบนโลกใบนีได” ฉะนั้น เหนือกวาความคิดคือการรูเทาทน ไม 


ั

่
ปรุงแตง ไมยึดมน แคยอมรับและมองเห็นความเปนจริง เราจะจบเหตุแหง
ั



ี
่
่
ํ
การเวียนวายไดในหนึงขณะทเราดาเนินชีวิต และหากถาเราสามารถหยุด

็
การเวียนวายในทุกขณะท่มีชีวิต เรื่องนิพพานกเปนเรื่องไมไกล เกินไป
ี

เมื่อใดที่มนุษยไมสามารถปลอยวางความคิดและความรูสึกได มนุษยจะไมม ี
ปญญาเขาถึงความเปนจริงท่เรียกวา “สัจธรรมอันเปนเชนนั้นเอง”
ี
ไดสักครา
ฉะนั้นแกก็ไมกลัว เจ็บก็ไมกลัว ตายก็ไมกลัว เพราะเปนสัจธรรมท ี ่
เปนจริงทุกชีวิต ทุกสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู แลวก็ดับไป เปนธรรมดา

่
หากเคยมคนทีทาทานเจ็บช้ําทง ๆ ทเรืองจบไปนานแลว แตใจทาน
่
ั
้

ี
ํ
่
ี

ไมจบ ถาทานจบไดจะสามารถแปรบาปใหเปนบุญ แปรบุญใหเปนกศล ไม 
ุ

ี
เก่ยวเวรเก่ยวกรรมกันอก แตถาทานไมใหอภัยกจะเปนการจองเวร ถาให
ี
ี
็
อภัยก็เปนการทําทาน และถาสละใหแลวไมยึดม่นถอมนตวตนของตนก ็
ื
ั
่
ั
ั