Page 61 - OVD59ALLForEbook_Neat

๕๔ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ี

่
ั

่
ุ
ี
ื
่
เราก็รีบไปแก แตเมอเรามทกขทําไมไมรีบไปแก ตวเรานันเองทเปนตนเหต ุ
ี
ั้
ี่
ของเรื่องราวทงมวล ถึงแมเราอยากอยูในดินแดนทไมตองมอะไร แตถาการ
่
ี
ํ

ปฏิบัติเปนตรงขามเราก็คือคนททารายตัวเองจริงหรือไม แลวเราจะทา
ํ
ิ
อยางไร เราจึงจะสามารถอยูในดนแดนแหงความไมมีได ท้งๆ ท่มนุษยทุก
ั
ี
คนอยากที่จะมี อยากจะไดและอยากจะเปน
ุ
ฉะนั้นพระพทธะจึงสอนงายๆ วา แครูแตไมเปน แคเห็นแตไมเอา



เหมือนตอนนี้ขาของเราใชไมได เปนคนท่พิการ แตเราพิการแคกาย
ี
ใจไมพิการ เราเจ็บแคขาแตใจไมเจ็บ นี่แหละแครูแตไมเปน แคเห็นแต 
ึ
ี
ไมเอา ข้นชื่อวาตัวมนุษยมีสิ่งหนึ่งท่เรียกวาสังขาร แลวในสังขารมีอีก

ี
ี
ี
สิ่งหนึ่งท่เรียกวาใจ และในใจมีอกสิ่งหนึ่งท่ลึกลงเขาไปอีกคือจิต หรือ
ถาเรียกใหเปนธรรมะหนอยก็คือ พุทธจิตธรรมญาณเดิม
สังขารเปนสิ่งท่หนีความแก หนีความเจ็บ หนีความตาย หนี
ี
ความทกขไมได ฉะนั้นเมื่อสังขารเจ็บ ใจอยาเจ็บ ทุกขแคกายอยาทุกขใจ
ุ

ถาใจของเราหรือจิตของเรายังยึดกับความตองมี ตองการเปน หรือ
ตองได เราจะหนีไมพนสัจธรรมทเรียกวา แก เจ็บ ตาย ความทุกข ความ
ี
่

ํ
็
ุ

ี

่
ไมเทยง และความวางเปลา ถาเรายอมรับแลวเขาใจ กจะทาใหเราไมทกข 
ฉะนั้นก็คิดเสียวาเปนแคกายไมใชเปนท่ใจ เปนท่สังขารไมใชเปนท่จิตเดิม
ี
ี
ี
ี
แท สังขารตองการท่อยู สังขารตองการคนดูแล สังขารตองการความเอาใจ
่

ี
ใส แตจิตเดิมแทท่เรียกวาสภาวธรรม ไมตองการคนดูแล ไมตองการทอยู 
ี
ไมตองการการเอาอกเอาใจ เพราะเปนสภาวธรรมที่เปนหนึ่งเดียวกับฟา ดิน

และผูคน จึงยิ่งใหญ แตถาเม่อใดท่มนุษยไมสามารถเขาถงจิตเดมแทยังยึด

ื

ี


ิ
ึ
