Page 63 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 63

๕๖                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




                                                            
                                                             ึ
                                                                      
                                                       ่
         นะ แลวยิ่งถาฟงแลวเกิดปญญา บุญบารมีนั้นก็ยิ่งจะยิงใหญข้น แตถาฟง
         แลวโงงมก็คือทํารายตัวเอง
                                        ื
                                                                  ึ
               มนุษยอยากพนทุกข แตเม่อตัวเองทําไมไดแลว ก็เลยพ่งพระ
                           ึ
           ึ
         พ่งอาจารย การพ่งคน คนมีวันเปลี่ยนแปลง ดูอยางพระอานนท        
                                      ุ
                                                                     ็
         ตามพระพทธเจากป ตามจนพระพทธเจาปรินิพพานแลว พระอานนทกยัง
                                                                   
                  ุ
                         ่
                         ี
                            ั
                                
                                 ึ
                                                    ึ
                                                      ั
                                                                 ั
                                                                     
                                 ่
                                       ุ
                                             
         ไมสําเร็จธรรมเพราะมวแตพงพระพทธองคจนลืมพ่งตวเอง เพราะมวแตจะ
         ชวยคนอื่นจนลืมชวยตัวเอง
               ในสมัยพุทธกาลมพระรูปหนึ่งชือวา พระวักกลิ เปนผูท่หลงไหลใน
                                                              ี
                              ี
                                         ่
                          ุ
                                                                     ี
                                 
         รูปลักษณของพระพทธองคมาก  เห็นแลว “ชอบ สงา ดูเปลงปลั่งรัศมจัง
                                                                      ้
                                    ุ
                                   
                                                   
                                                                  
                       ั
         เลย” ชื่นชมในตวพระพทธองคทกๆ วัน วันไหนไมเห็นพระพทธองควันนัน
                             ุ
                                                            ุ
         ไมสามารถทําอะไรได จนวันหนึงพระพทธองคกลาวกบพระวักกลิวา “อยา
                                          ุ
                                                      ั
                                                
                                    ่
                                                       
               
         มัวแตมองในรูปของเราเลย เพราะในรูปนี้ลวนเนาเปอยและไมเท่ยง ไม 
                                                                  ี
         สามารถหาธรรมะแทในตัวเราได แมเธอจะจับจีวรของเราแลวเดินตามไป
         จนถงทสุดเธอกไมสามารถพบธรรมได” แตธรรมทแทจริงไมใชอยูทตวพระ
                                                   ี
                                                      
                                                   ่
                ่
                                                                  ั
                      ็
                        
                ี
             ึ
                                         
                                                               
                                                                 ี
                                                                 ่
         พุทธองค แตอยูที่ตัวของทานทุกคน
               ผูใดพบธรรม ผูนั้นพบตถาคต ฉะนั้นอยามัวแตมองออกเลย จงคนหา
                                                            
                                                
         ธรรมในตน ธรรมนันจะทําใหทานต่นรูและเขาถึงตถาคตไดดวยการมสต  ิ
                                        ื
                                                                    ี
                          ้
                                                                 ุ
         ระลึกรูอยูทุกขณะ ดังคํากลาวไววาอวิชชากอเกิดเปนตัณหาอปทาน
                      ิ
                   
                 
                
                                                      ิ
                                                          
                                                                
         ความไมรูกอเกดเปนความหลง ความอยาก ความยึดตด แตความรูจะพาให
                                                                      
                                     ื
                                       
         มนุษยพนทุกข แลวรูอะไร นั่นคอรูใจตวเอง รูทุกขณะแมกระท่งคด  ถา
                
                                           ั
                                                               ั
                                                                  ิ
                                                 
                                                          
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68