Page 85 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 85

๗๘                                           พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์




               อยามัวแตกราบพระขางนอก อยามัวแตหาพระขางนอก จนลืมสราง
                                 
                                                       
         พระขางใน ศิษยนองเคยไดยินไหม ใจฟาถาสงบ ทุกอยางก็ราบรื่น แตถา

                                            ้
                                                  ่
             
         ใจฟาชอบสอดรูสอดเห็น อยากยุงเรื่องนันยุงเรืองนี้ คนบนโลกก็วุนวาย
                                      
                                                                  
         ฉะนันทกอยางอยูทใจ ถาใจเรานิง ใจเราสงบได ใครจะเปนอยางไรชางเขา
                          ี
             ้
                              
                                     ่
                          ่
                        
                                                 
                ุ
                                                             ี
         จัดการเราดีกวา เพราะเราเปลี่ยนเขาไมได เปลี่ยนใจเราดกวา ถาเรา
         สามารถสงบได สามารถนิ่งได สามารถสํารวมได ภัยก็จะไมเกิดจากตัวเรา
               เมื่อรูจักให รูจักนิ่งแลว พุทธะยังสอนใหเรารูจักอีกอยางคอ รูนิ่งจนม ี
                                                              ื
                                                ี
                                           ิ
                     ุ
                                                                ํ
                                         ั
                             ิ
         สติรูเทาทันทกความคด และรูเทาทนกเลสท่ไหลเขามาครอบงาใจ จน
                                   ั
                            ั
         สามารถกางกั้นไมใหมนมายุงกบเราได  ธรรมะสอนใหเรารูจักใจตัวเอง รูวา
                                                                   
         กิเลสมาแลว ความโกรธมาแลว ความอยากมาแลว เราจะมีวิธีแกและ
         จัดการกับโลภ โกรธ หลงอยางไร โลภ โกรธ ความหลงกลัวคนรูทัน เมื่อเรา
                                        ุ
                                                                 ี
           
                                                                    ั
                                                ิ
                                             ั
                                          ่
         รูทนวากาลังโกรธ เรากจะไมโกรธ ทกสิงมนเกดข้นเปนธรรมดา เดยวมนก ็
            ั
                 ํ
                             ็
                                                  ึ
                                 
                                                                 ๋
                                             ี
         ดับเปนธรรมดา ฉะนั้นไมตองไปขมมัน เด๋ยวมันก็จางไปถาเราไมปรุงแตง
                                                                
                                                                      
                             ั
         ไมใหคา ไมใหความสําคญ  ฉะนั้นถาเรามสตระลึกรูอยูทกขณะ ไมวาอะไร
                                                       
               
                                                        ุ
                                            ี
                                               ิ
                                                                 
                                       
                                                        
                                                             ิ
           ่
         ทมากระทบ กระทบแลวไมปลอยใหกิเลสมันครอบงา แตใชสตรูแลวสงบ ก ็
                                                    ํ
                                                              
           ี
                                                       ุ
         ไมกลายเปนกิเลสครอบงําใจ แตกลายเปนการไดสรางกศลทเรียกวาอกรรม
                                                           ี่
            
         กรรมที่ไมตองเวียนกลับมาชดใชกรรมอีก
               สิ่งที่ศิษยพี่พูดทั้งหมดคือธรรมแหงความเปนจริง วันหนึ่งถาศิษยนอง
                                           ั
         ตองเจอ ก็จงรูจักเอาไปใช เพราะโลกนี้มนเปลียนแปลงอยูทุกขณะ มีทุกข
                                                          
                                                ่
         และถึงที่สุดก็วางเปลา
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90