Page 258 - Gramatyka francuska Grevisse ebook bez hasła

4 Zdania

podrzędne

o
3 Zdanie podrzędne wprowadzane przez spójnik podrzędności que występujący
po określonych wyrażeniach, takich jak: d’où vient…? (skąd pochodzi…?), de là
vient… (to właśnie stąd się bierze…), qu’importe…? (jakie ma znaczenie…?), à cela
s’ajoute… (na to nakłada się…):
D’où vient que nul n’est content de son sort ?
(Skąd to się bierze, że nikt nie jest zadowolony ze swego losu?)
À cela s’ajoute qu’il a manqué de prudence.
Que nul n’est content de son sort vient
d’

où

o
4 Zdanie podrzędne wprowadzane przez zaimek względny nieokreślony qui (kto) lub
quiconque (ktokolwiek):
Qui veut la fin veut les moyens.
Quiconque veut m’accompagner est le bienvenu.
(Ktokolwiek chciałby mi towarzyszyć, będzie mile widziany.)
Qui veut la fin veut les moyens
N.B.
o
Zdanie podrzędne bezokolicznikowe (§ 461, 4 ) będące podmiotem zdania nadrzędnego
nie jest wprowadzane przez żaden wyraz; jego znaczenie jest wyrażane ponownie w zdaniu
nadrzędnym przez zaimek wskazujący ce, cela lub przez rzeczownik o znaczeniu ogólnym, jak
la chose, le fait, le cas:
Cette rivière déborder de son lit, le cas n’est jamais arrivé.

1
b) Użycie trybów
L’emploi du mode

456 Orzeczenie w zdaniu podrzędnym podmiotowym może występować:
– W trybie indicatif, kiedy następuje po innym czasowniku w formie nieosobowej,
wyrażającym pewność lub prawdopodobieństwo w formie twierdzącej:
Il est certain (sûr, évident) que vous vous trompez.
Il est probable que nous partirons demain.
UWAGA
Po wyrażeniu il me (te, lui…) semble que (wydaje mi [ci, mu/jej] się) używa się zazwyczaj indicatif:
Il me semblait bien que ce temps était venu. (G. Sand)
Po wyrażeniu il semble que (wydaje się, że) używa się natomiast albo indicatif, albo subjonctif,
w zależności od tego, czy rozmówca jest bardziej, czy mniej pewny:
Il semblait bien que c’était surtout la haine qui faisait parler Françoise. (M. Proust)
Il semblait que les forces révolutionnaires dussent triompher. (J.-P. Sartre)

– W trybie subjonctif:
1 Po czasownikach w formie nieosobowej wyrażających konieczność,
o
możliwość, wątpliwość, zobowiązanie bądź też subiektywne odczucia (il faut
[trzeba], il importe [jest ważne], il est nécessaire [jest konieczne], … possible
1. Tryby i czasy zostały scharakteryzowane w trzeciej części „Gramatyki” w rozdziale 6 E.
258