Page 40 - ลูกเสือ กศน. สค32035
P. 40
27
1) การลูกเสือไทยรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกลาเจาอยูหัว รัชกาลที่ 6
(พ.ศ. 2454 –2468)
ภายหลังจากที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกลาเจาอยูหัว ทรงพระราชทานกําเนิด
เสือปาได 2 เดือน ซึ่งในระยะเวลานั้นกิจการเสือปาไดดําเนินไปอยางเปนที่พอพระราชหฤทัย
อยางยิ่ง เห็นไดจากการเพิ่มจํานวนสมาชิกของเสือปาที่มากขึ้น และกิจการเสือปาถูกจําแนก
ออกไปเปนกองเสือปาประเภทตาง ๆ อีกมาก แมจะทรงพอพระราชหฤทัยเพียงใด พระองคก็ไม
เคยที่จะยุติในพระราชดําริที่จะเปนประโยชน ตอประเทศชาติ ดวยพระองคทรงเห็นวากิจการ
เสือปานั้นแมจะประสบผลสําเร็จเพียงใด แตสมาชิกนั้นเปนผูใหญแตฝายเดียว ทั้ง ๆ ที่บานเมืองนั้น
ประกอบดวยพลเมืองหลายชวงวัย เด็กผูชายทั้งหลายก็เปนผูที่สมควรจะไดรับการฝกฝน และ
ปลูกฝงอุดมการณความรักชาติไปพรอม ๆ กับการฝกฝนใหมีความรู และทักษะในทางเสือปาดวย
เพื่อวาในอนาคตเมื่อเติบโตขึ้นจะไดประพฤติตัวใหเปนประโยชนแกบานเกิดเมืองนอน
ดังนั้น ในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2454 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกลาเจาอยูหัว
จึงไดทรงพระราชทานกําเนิดกิจการเสือปาสําหรับเด็กชาย ที่ทรงพระราชทานชื่อวา ลูกเสือ
ในกิจการนี้พระองคทรงมีพระราชประสงคที่ใหเด็กชายจดจําหลักสําคัญ
3 ประการคือ
1) ความจงรักภักดีตอผูทรงดํารงรัฐสีมาอาณาจักร โดยตองตามนิติธรรม
ประเพณี
2) ความรักชาติบานเมือง และนับถือพระศาสนา
3) ความสามัคคีในคณะ และไมทําลายซึ่งกันและกัน
การกอตั้งกิจการลูกเสือในครั้งแรกนั้น พระองคทรงตั้งกองลูกเสือใหมีใน
โรงเรียนกอน และกองลูกเสือกองแรกของสยามประเทศคือ กองลูกเสือโรงเรียนมหาดเล็กหลวง
หรือโรงเรียนวชิราวุธ ในปจจุบัน และถูกเรียกวากองลูกเสือหลวง หรือกองลูกเสือกรุงเทพที่ 1
และลูกเสือในโรงเรียนนี้ก็ถูกเรียกวาลูกเสือหลวงเชนกัน กอนที่กิจการลูกเสือจะขยายไปสู
โรงเรียนเด็กชายทั่วประเทศในเวลาไมนาน โดยลูกเสือคนแรก คือ นักเรียนโรงเรียนมหาดเล็กหลวง
ที่ชื่อ ชัพน บุนนาค การเปนลูกเสือของนาย ชัพน บุนนาค นั้นเกิดจากการที่ไดแตงเครื่องแบบ
ลูกเสือ และกลาวคําปฏิญาณของลูกเสือ ซึ่งเปนการกลาวตอหนาพระพักตร ซึ่งครั้งนั้นมีผูที่
บันทึกเหตุการณเอาไววา