Page 54 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 54

54                      รักที่สุด สุดที่รัก                                                                          ปอ ปาลิตา                       55


          อนุวัฒน์คงฝังใจจ�าถึงพยาบาลคนนี้มานานแล้ว พอได้สติสิ่งที่                                  อุตรดิตถ์ที่ผมไปนอนป่วยอยู่…”

          อยู่ในจิตใต้ส�านึกท�าให้พูดโพล่งออกมา แต่ในมุมกลับกันคน                                            ทุกคนในห้องนั่งเงียบฟังเขาเล่า จากค�าพูดและท่าทาง
          ที่คุณอนุวัฒน์พูดถึงอาจไม่มีตัวตนอยู่จริงก็ได้"                                            ของอนุวัฒน์บอกให้รู้ว่าเขามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ไร้วี่แวว

                  "เราต้องดูแลแกอย่างไรคะ"                                                           ว่าพูดเพ้อเจ้อไปเอง

                  "ก็ดูแลเหมือนผู้ป่วยทั่วไปครับ คือให้ทานอาหารครบ                                           อนุวัฒน์เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตั้งแต่ต้น จน
          ห้าหมู่ ท�ากายภาพบ�าบัด ออกก�าลังกายเริ่มจากเบาๆ ก่อน                                      กระทั่งเขารู้สึกตัวและพบตนเองกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว นับเป็น

          นอนพักผ่อนให้เพียงพอ อย่าให้เครียด ท�านองนี้ครับ"                                          เรื่องประหลาดมหัศจรรย์จนไม่มีใครกล้าซักถามอะไรจากเขา

                  นายอนันต์ยิ้มให้หมอ                                                                        "ผมจะไปตามหาวิครับคุณพ่อคุณแม่" ชายหนุ่มพูดเมื่อ
                  "แบบนี้คนดูแลต้องเหนื่อยหน่อย"                                                     เล่าจบ

                  "ครับ พอแข็งแรงดีแล้วก็ไปตรวจสุขภาพร่างกายโดย                                              นายอนันต์สะดุ้งเล็กน้อย เกือบจะกล่าวห้ามแต่นึกถึง

          รวมที่โรงพยาบาล อ้อ - ส�าคัญที่สุดในระยะนี้ อย่าขัดใจคนไข้                                 ค�าพูดของหมอสุพจน์ว่าห้ามขัดใจคนไข้

          นะครับ แกอยากได้อะไรอยากท�าอะไร ยอมๆ แกไปก่อน หาก                                                  "เอาไว้ให้แกแข็งแรงดีก่อนไม่ดีหรือ แล้วค่อยไป"
          คุณอนุวัฒน์หงุดหงิดอาจส่งผลกระทบถึงสมองได้"                                                        "คิดว่าไปแล้วจะเจอหรือลูก" นางวัชรีภรณ์กล่าวเสริม

                  เมื่อพ่อแม่กลับเข้ามาในห้องอนุวัฒน์ พบว่าเขานอน                                    ขึ้น "ที่ลูกเล่าให้ฟังมันปี ๒๕๑๘ นะลูก ห่างจากปีนี้ตั้ง ๔๔ ปี

          บนเตียงก�าลังพร�่าเพ้อถึงวรัญญา ไม่สนใจกับธีรวิทย์น้องชาย                                  ตอนนั้นลูกเองก็ยังไม่เกิด เพราะลูกเกิดปี ๒๕๓๐"
         และพยาบาลเฝ้าไข้ นายอนันต์เข้าไปนั่งที่ขอบเตียง ยกมือตบ                                             "จะยังไงผมก็ต้องตามหาวิให้เจอครับคุณแม่ ผมรักผู้

         ขาชายหนุ่มเบาๆ                                                                              หญิงคนนี้มาก เธอเองก็ดีต่อผมมากเช่นกัน คุณพ่อคุณแม่อย่า

                  “เล่าให้พ่อกับแม่ฟังหน่อยซิ ว่าวิของแกเป็นใคร แกไป                                 ห้ามผมเลยครับ"

         รู้จักเขาได้ยังไง”                                                                                  นายอนันต์ถอนหายใจ
                  อนุวัฒน์หันมองบิดา ระยะเวลา ๘ เดือนท�าให้ร่างกาย                                           "แกอย่าลืมว่าเวลามันผ่านไปหลายสิบปีแล้ว สิ่งแก

         เขาซูบผอม ใบหน้าซีดเซียว แก้มตอบ เบ้าตาลึก                                                  พบเห็น เดี๋ยวนี้อาจจะไม่มีอยู่แล้วก็ได้ ไม่ว่าคนหรือสถานที่"

                  “วิชื่อจริงวรัญญาครับ เป็นพยาบาลอยู่โรงพยาบาล                                              "ผมเชื่อว่ายังอยู่ครับ แต่จะอยู่หรือไม่อยู่ ผมก็ต้องไป
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59