Page 58 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 58
58 รักที่สุด สุดที่รัก ปอ ปาลิตา 59
เห็นด้วยเจตนาดีและห่วงใย ท�าให้เขารู้สึกสดชื่น พนักงานหลายคนเป็นหญิงล้วน ยืนรอ
ชายหนุ่มสั่นศีรษะ บริการลูกค้าแต่ทุกคนก้มหน้าเล่นมือถือฆ่าเวลาเหมือนๆ กัน
"ไม่ครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของผม" พนักงานสาวคนหนึ่งเดินมาหาเขา
"งั้นแกต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด” นายอนันต์พูดขึ้นบ้าง "ต้องการสินค้าประเภทไหนคะ"
“อย่าให้มีเหตุอะไรเกิดขึ้นอีก" เขาโบกมือ
"ครับคุณพ่อ เรื่องนั้นผมระวังอยู่แล้วครับ" "ยังไม่รับครับ แต่อยากทราบว่าคุณวันเพ็ญอยู่หรือ
เปล่าครับ"
โดยสายการบินในประเทศมาลงที่พิษณุโลก แล้วนั่งรถ เด็กสาวท�าหน้าตื่นๆ ที่ได้ยินเขาถามถึงเจ้าของร้าน
โดยสารต่อเข้าอุตรดิตถ์ ในที่สุดชายหนุ่มก็มาเหยียบผืนแผ่น "เอ้อ - ท่านผู้จัดการไปตรวจงานสาขาลับแลค่ะ"
ดินของจังหวัดนี้อีกครั้ง หลังจากเคยมาใน พ.ศ. ๒๕๑๘ หรือ "ท่านผู้จัดการ…” ชายหนุ่มทวนค�า “จะกลับมากี่โมง
เมื่อ ๔๔ ปีก่อน พอทราบมั้ยครับ"
เขายกเป้ขึ้นสะพายบ่า ติดต่อรถรับจ้างเพื่อตระเวนหา พนักงานสั่นศีรษะ
ร้านของวันเพ็ญ โดยปรินท์แผนที่มาจากอินเตอร์เน็ต แต่คนขับ "ไม่ทราบค่ะ น่าจะตอนบ่ายหรือเย็น..."
รู้ว่าอยู่ตรงไหน เพราะร้านนี้เป็นร้านจ�าหน่ายเครื่องมือแพทย์ "หรือไม่กลับมาเลย" เขาพูดต่อ
ใหญ่ที่สุดในจังหวัด ใครๆ จึงรู้จักดี "กลับค่ะ คุณผู้หญิงต้องมาอยู่ที่นี่ทุกวัน จนร้านปิดสอง
เมื่อรถมาส่งถึงหน้าร้าน อนุวัฒน์ต้องตะลึงกับความ ทุ่ม"
ใหญ่โตโอฬารซึ่งควรเรียกว่าห้างมากกว่า เป็นอาคารเดี่ยวสูง อนุวัฒน์ดูนาฬิกาที่ข้อมือ ขณะนี้เกือบเที่ยงแล้ว
๕ ชั้น ๕ คูหา มีป้ายชื่อ "วันเพ็ญเภสัชและเครื่องมือแพทย์" "งั้นผมรอ"
ด้านหน้าเป็นกระจกทั้งหมดรวมทั้งประตูทางเข้า ขายยาและ "มีธุระอะไรสั่งความไว้ได้นะคะ"
เครื่องมือแพทย์อยู่ในห้างเดียวกัน ของโชว์หน้าร้านมากมายจน เขายิ้มให้เธอ
กล่าวได้ว่ายกโรงพยาบาลมาไว้ที่นี่ "ไม่เป็นไรครับ ผมรอดีกว่า"
อนุวัฒน์ผลักประตูกระจกเข้าไป ความเย็นของแอร์ ภายในร้านมีลูกค้าประปราย อนุวัฒน์เดินดูสินค้า
