Page 63 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 63
62 รักที่สุด สุดที่รัก ปอ ปาลิตา 63
เหลืออยู่ "ขายทั้งยาทั้งเครื่องมือแพทย์ เรียกว่าญาติคนไข้มาที่นี่ที่เดียว
“สวัสดีครับ คุณวันเพ็ญใช่มั้ยครับ” ชายหนุ่มกล่าว ได้ของครบ"
หญิงสูงวัยชะงักอยู่กับที่ เธอยิ้ม
“เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือคะ” "แฟนดิฉันเขาจบเภสัชค่ะ พอแต่งงานแต่งการก็เลยมา
อนุวัฒน์พยักหน้า เปิดร้านขายยาคู่กันไปเลย เขาเป็นคนไทยเชื้อสายเชื้อจีนค่ะ
“ใช่ครับ เราเคยพบกันนานมาแล้ว ผม...อนุวัฒน์ครับ” ถนัดเรื่องค้าขายอยู่แล้ว"
เธอนิ่งไปชั่วขณะ พยายามนึกทบทวนว่ารู้จักผู้ชายคน "แล้วร้านเดิมที่หลังสถานีรถไฟล่ะครับคุณป้า" อนุ
นี้เมื่อไรตอนไหน จนอนุวัฒน์ต้องกล่าวอีกครั้ง วัฒน์ถามแล้วกล่าวต่อ "เอ้อ - ผมขออนุญาตเรียกคุณวันเพ็ญ
“ผมแฟนวิ - วรัญญา สินธุชัยครับ” ว่าป้านะครับ เพราะดูท่าแล้วคุณป้าอายุมากกว่าคุณพ่อคุณแม่
คราวนี้สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เหมือนจะร้องไห้ ผม จะเรียกชื่อเฉยๆ เหมือนตอนโน้นก็ดูกระไรอยู่ครับ"
ออกมาแต่พยายามกลั้นไว้ "ตามสบายค่ะ ร้านเดิมน่ะหรือคะ...ถูกไล่ที่ เพราะอยู่
“คุณอนุวัฒน์...” วันเพ็ญพูดเบาๆ "ดิฉันจ�าได้แล้ว คุณ ในที่ดินของการรถไฟ ตอนนั้นสถานีรถไฟมีการขยายพื้นที่และ
คือคนรักของยัยวิ" ปรับปรุงภูมิทัศน์ใหม่ ดิฉันกับแฟนเลยมาซื้อที่ปลูกตึกตรงนี้"
เขาพยักหน้าแทนค�าตอบ เธอกวักมือเรียกเด็กในร้าน "ครับ เห็นความเจริญรุ่งเรืองของกิจการแล้ว ผมต้อง
ให้มาหา ขอแสดงความยินดีกับคุณป้าครับ เอ่อ - ทีนี้เข้าเรื่องที่ผมมาขอ
“มีใครมาขอพบชั้น บอกวันนี้ชั้นไม่ว่างทั้งวันนะ” หัน รบกวนดีกว่านะครับ คุณป้าพอทราบมั้ยว่าตอนนี้วิเค้าอยู่
มาทางชายหนุ่ม “เชิญคุณอนุวัฒน์ที่ห้องท�างานดิฉันดีกว่าค่ะ” ที่ไหน"
ชายหนุ่มยิ้ม โชคเป็นของเขาแล้ว การมาอุตรดิตถ์ไม่ ค�าถามของชายหนุ่มท�าให้วันเพ็ญนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่
เสียเปล่า แล้วน�้าตาเธอก็ไหลรินเป็นทางสองข้างแก้ม
"ยัยวิอยู่กรุงเทพฯ ค่ะ” เสียงสั่นเครือ “ถ้าคุณจะไปตาม
"ร้านคุณวันเพ็ญใหญ่โตกว้างขวางมากนะครับ" อนุวัฒน์ หาเธอคงไม่ยากเกิน แต่ดิฉันไม่รู้ยัยวิจะยังอยู่ให้คุณได้พบหรือ
กล่าวขึ้น หลังจากนั่งที่โต๊ะรับแขกในห้องท�างานของวันเพ็ญ เปล่า"
