Page 3 - Het oude huis

Er staat een waterig zonnetje aan de hemel en het is vandaag voor het eerst koud. Het is alweer half november. Nilo loopt langzaam de steile weg op. Daarboven rond het oude huis is het stil. Ze klimt met enige moeite de kapotte veranda op om vanaf daar door een raam te kunnen kijken. Dat is jammer genoeg afgedekt met een gordijn. Ook langs de kiertjes ziet de oude vrouw niets. Het is stikdonker daarbinnen. Dan maar eens rond het huis lopen. Ergens zal toch wel iets te ontdekken zijn. Aan de achterkant ligt een hoop rommel. Kabels, blikjes, glas, een badkuip. Er staat ook een los gebouwtje. Daarvan gaat de deur wel open, maar binnen is niets bijzonders te zien. Het lijkt op een vervallen kippenhok. Daar is al heel lang geen ei meer gelegd in elk geval, denkt Nilo. Ze loopt verder. Wat een bende overal. De rest van de ramen op de begane grond is dichtgetimmerd. Ze kijkt omhoog naar de bovenramen. Knijpt haar ogen tot spleetjes in de hoop zo beter naar binnen te kunnen kijken. Hm, bewoog daar nu iets achter dat grote raam in het midden? Dan ineens heeft ze er genoeg van. Natuurlijk is er niets daarboven. Onderweg naar huis komt ze weer langs het dode egeltje. Ze pakt het op en begraaft het in haar tuin.
De trap is duidelijk te zien. Hij leidt naar een deur die half openstaat. Nilo loopt naar beneden, duwt de deur open en gaat de donkere ruimte in. Een onbehaaglijk gevoel bekruipt haar, maar toch loopt ze verder. Haar ogen raken gewend aan het donker. Daar staat iets glanzends tegen de achterwand. Haar benen worden steeds zwaarder, ze komt bijna niet vooruit, maar ze loopt door totdat ze er vlakbij is en ... Nilo schrikt wakker. Pfff, wat een benauwende droom. Waar ging die nou eigenlijk over? Een trap naar een kelder betekent zoiets als neerdalen naar je onderbewuste. En dan? Ze is nu te slaapdronken om erover na te denken. En morgenochtend is ze hem waarschijnlijk vergeten. Vrijwel meteen dommelt ze weer weg.
3