Page 83 - E-book หน้าที่พลเมืองและศีลธรรม

78

4.2 จริยธรรม

4.2.1 ความหมายของจริยธรรม

จริยธรรมในความหมายของ สุนทร โคตรบวงเทา (2544) กล่าวว่า จริยธรรม

หมายถึง ศีลธรรมประการหนึ่ง และคุณธรรมประการหนึ่ง รวมเป็นสองประกอบด้วยกัน

พระราชชัยกวี (ภิกขุพุทธทาส อินทปัญโญ) กล่าวว่า จริยธรรมเป็นสิ่งพึงประพฤติ
จะต้อง ประพฤติ ส่วนศีลธรรม คือ สิ่งที่กําลังประพฤติหรือประพฤติดีแล้ว

วิทย์ วิศทเวทย์ กล่าวว่า จริยธรรม คือ ความประพฤติตามค่านิยมที่พึงประสงค์

สาโรช บัวศรี ให้ความหมายจริยธรรม คือ ความประพฤติที่อบรมกิริยา ปลูกฝัง
ลักษณะนิสัย ให้อยู่ในครรลองของคุณธรรมหรือศีลธรรม

สุลักษณ์ ศิวรักษ์ กล่าวว่า จริยธรรม คือ สิ่งที่คนในสังคมเกิดความเชื่อถือ ซึ่งมีตัวตนมาจาก

ปรมัตรา สัจจะ

ดร. สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ ให้ความหมายของจริยธรรมว่า ความถูกต้องดีงาม
และบรรทัด ฐานของตนเองว่า อะไรเป็นสิ่งที่ดีงามและอะไรคือความถูกต้อง โดยทั่วไปมิได้มีการ

เขียนเป็นกฏข้อบังคับ ให้สมาชิกทุกคนต้องยึดถือปฏิบัติตน ซึ่งหากมีการละเมิดจะถูกลงโทษโดย

สังคม

จากความหมายของ จริยธรรม สรุปได้ว่า คุณธรรม หมายถึง หลักในการประพฤติ
ปฏิบัติที่ดี งาม ความถูกต้อง ซึ่งแสดงออกโดยการกระทําของแต่ละบุคคลซึ่งเป็นหลักประจําใน

การประพฤติปฏิบัติจน เกิดเป็นนิสัย ไม่ทําให้ผู้อื่นเดือดร้อนเสียหาย

4.2.2 องค์ประกอบของจริยธรรม

จริยธรรมของบุคคลมีองค์ประกอบ 3 ประการ คือ
1. ความรู้ (MoralReasoning) คือ ความเข้าใจในเหตุผลของความถูกต้อง ดีงาม

สามารถตัดสินแยกความถูกต้องออกจากความไม่ถูกต้องได้ด้วยการคิด

2. อารมณ์ความรู้สึก (Moral Attitude and Belief) คือ ความพึงพอใจ ความ
ศรัทธาเลื่อมใส ความนิยมยินดี ที่จะรับจริยธรรมมาเป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติตน

3. พฤติกรรม (MoralConduct)คือการกระทําหรือหารแสดงออกของบุคคลใน

สถานการณ์ต่างๆ ซึ่งเชื่อว่าเกิดจากอิทธิพลของทั้งสององค์ประกอบข้างต้น