Page 92 - कबिता संग्रह.docx

उ एका ​आशाह
--------------------

ए ​आशाह
कती ​उ न ​सके को ​बार बार !
गर वको ​झुपडीमा
वषा को ​पानी ​तप ..​तप .. ​धुर ​र ​पाखा ​बाट
चु हएर ​बलेनी ​ख न ​नपाँऊने
चु हने ​छानोको ​ वाल ​टा ने ​उपाय ​नभएर
उ एको ​आशा

कसैले ​ दएको ​जडौर
अब ​त ​नयाँ ​पाँए ​फे र ​मा नु ​नपला ​भ दा
एक ​सीज़न ​पनी ​नकटेर
उ एको ​आशा

चाड ​बाडमा ​छोरा ​छोर ​लाई
मठो ​चोखो ​खुवाउने ​आशामा
हने ​खाने ​ह ले ​दुई ​चार ​सय ​ऋण ​नप याएर
ु
उ एको ​आशा

ठ ू लो ​त ​के ​नै ​आशा ​ थयो ​र
तैपनी ​पुरा ​गन ​नपाऊँ दै
बार ​बार ​ कन ​उ छौ ​आशा ?
मेरो ​त
एक ​छाक ​खानु
एक ​सरो ​लगाउनु
नचु हने ​छानो ​मुनीको ​बासको ​मा ​आशा ​ थयो
सबै ​आशाह ​उ एका ​छन ् ​िजवनका
खै ​उ ेको ​आशाह ​ सलाइ दने
क ु नै ​मानवता ​बोके को ​सु चकारको ​खोजीमा ​छ ु
​ए ​आशाह
अब ​त ​उ न ​छा डदेऊ !

​बाबुराम ​प थी "​गु मेल "
​त घास ​गु मी
उ सव ​मनाई ​रहेछ
--------------------