Page 24 - สัตว์ปีก
P. 24
21
จุดเด่นของนกหัวขวำนก็คือ สำมำรถใช้จะงอย
ปำกที่แหลมยำวและแข็งแรงเหมือนลิ่ม เจำะล ำต้น
ของต้นไม้ใหญ่ประเภทไม้ยืนต้นจนเป็นรูหรือเป็น
โพรงได้เป็นอย่ำงดี ขณะที่เจำะต้นไม้อยู่นั้นจะได้ยิน
เสียงกังวำลไปไกลเป็นเสียง "ป๊ อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"
เพื่อที่จะหำหนอนและแมลงที่ซ่อนอยู่ใต้เปลือกไม้
และเนื้อไม้กินเป็นอำหำร ด้วยกำรใช้ลิ้นและน ้ำลำย
ที่เหนียวดึงออกมำ ลิ้นของนกหัวขวำนเมื่อยืดออก
จะยำวมำก โดยลิ้นนี้จะถูกเก็บไว้โดยกำรพันอ้อม
กะโหลก แล้วเก็บปลำยลิ้นไว้ที่โพรงจมูกด้ำนใน[3]
ซึ่งกำรกระท ำเช่นนี้นับว่ำเป็นผลดีต่อต้นไม้ที่ช่วย
ก ำจัดหนอนแมลงที่รบกวนได้ อันเป็นที่มำของชื่อ
สำมัญทั้งในภำษำไทยและภำษำอังกฤษ จนได้รับ
ฉำยำว่ำ "หมอรักษำต้นไม้"นกหัวขวำนมีพฤติกรรม
กำรวำงไข่ที่แปลก กล่ำวคือ หลังจำกออกไข่แล้ว
ตัวผู้จะเป็นฝ่ำยเข้ำกกไข่และเลี้ยงดูลูกอ่อนเป็น
หลัก โดยมีตัวเมียมำช่วยบ้ำงเป็นครั้งครำว อย่ำงไร
ก็ตำม นกหัวขวำนมักจะมีโพรงอยู่เป็นประจ ำ คือ
โพรงใดของตัวใดตัวหนึ่ง เมื่อเวลำพลบค ่ำ ก็บิน
กลับมำนอนในโพรงต่ำง ๆ เหล่ำนี้ ตำมปกติ นก
หัวขวำนตัวหนึ่ง ๆ มักจะมีโพรงที่อำศัยนอนเช่นนี้
2-3 แห่ง เพื่อป้องกันอันตรำยจำกสิ่งอื่นที่มำรบกวน
