Page 172 - Bana Kavgayı Öğret Usta Kitabı...
P. 172

Hiç kimseden ses çıkmıyordu. Neredeyse kimse nefes

          bile almıyordu.
              Ali düşünmeye başladı “daha önce yaptıkları gibi

          yine konuşturabilmek için işkence yapabilirler, ne yapar-
          larsa yapsınlar asla istediklerini yapmayacağım” diye
          kendine cesaret veriyordu. İsterlerse işkence yapsınlar,
          isterse katletsinler, hiçbir şeyin halkından ve yoldaşla-
          rından daha önemli olmadığını düşündü.

              Yolculukları uzun sürüyordu. Şimdiye kadar alındığı
          yerden Vatan Emniyet Müdürlüğüne varmaları gereki-

          yordu. Araçlar bir süre daha yol aldıktan sonra kısa bir
          süre durakladılar, daha sonrasında sağa doğru keskin bir
          dönüş yaptılar. Girdikleri yok bozuktu. Aracın içerisinde
          elleri arkadan kelepçeli bir şekilde yerde yatarken bir
          sağa  bir  sola  savruluyordu.  Ali  girdikleri  yolun  bir

          orman yolu olduğunu düşündü. Kısa bir süre daha yol
          aldıktan sonra araç durdu. Şoför ve yanında bulunan kişi
          bagaj kapısını açmak için arka tarafa geldi. Bagaj kapısı
          açıldıktan sonra Ali’nin yanındaki kişilerde araçtan indi.
          O esnada başlarındaki kişi Ali’ye:

              -Rahat konuşalım diye seni sessiz sakin bir yere ge-
          tirdik. Burada uzun uzun konuşmaya fırsatımız olacak.

              Daha sonra yanındakilere dönerek:

              -İndirin aşağıya, dedi.

              Emir verdiği kişi Ali’yi kolundan tutup aşağıya çek-
          meye çalıştı. Fakat Ali inmemek için direniyordu. Ali’nin


                                   170
   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177