Page 172 - Bana Kavgayı Öğret Usta Kitabı...
P. 172
Hiç kimseden ses çıkmıyordu. Neredeyse kimse nefes
bile almıyordu.
Ali düşünmeye başladı “daha önce yaptıkları gibi
yine konuşturabilmek için işkence yapabilirler, ne yapar-
larsa yapsınlar asla istediklerini yapmayacağım” diye
kendine cesaret veriyordu. İsterlerse işkence yapsınlar,
isterse katletsinler, hiçbir şeyin halkından ve yoldaşla-
rından daha önemli olmadığını düşündü.
Yolculukları uzun sürüyordu. Şimdiye kadar alındığı
yerden Vatan Emniyet Müdürlüğüne varmaları gereki-
yordu. Araçlar bir süre daha yol aldıktan sonra kısa bir
süre durakladılar, daha sonrasında sağa doğru keskin bir
dönüş yaptılar. Girdikleri yok bozuktu. Aracın içerisinde
elleri arkadan kelepçeli bir şekilde yerde yatarken bir
sağa bir sola savruluyordu. Ali girdikleri yolun bir
orman yolu olduğunu düşündü. Kısa bir süre daha yol
aldıktan sonra araç durdu. Şoför ve yanında bulunan kişi
bagaj kapısını açmak için arka tarafa geldi. Bagaj kapısı
açıldıktan sonra Ali’nin yanındaki kişilerde araçtan indi.
O esnada başlarındaki kişi Ali’ye:
-Rahat konuşalım diye seni sessiz sakin bir yere ge-
tirdik. Burada uzun uzun konuşmaya fırsatımız olacak.
Daha sonra yanındakilere dönerek:
-İndirin aşağıya, dedi.
Emir verdiği kişi Ali’yi kolundan tutup aşağıya çek-
meye çalıştı. Fakat Ali inmemek için direniyordu. Ali’nin
170