Page 21 - Avrupa'da Bizim Gençlik Dergisi 23. Sayısı

ğimde şafak sökecek gibiydi. Ama 15-20 dakika bekledim, güneş doğmadı. Biraz uzandım, bir saat kadar hiç
uyumadan kalkıp kalkıp baktım. Yine güneş doğmamıştı…

Sağlığım çok iyi, kendimi çok iyi hissediyorum. Moralim ve keyfim yerinde, çünkü haklıyız ve umutluyuz.
Sana kısa kısa anlatıyorum, çünkü bunları muhtemelen Pazartesi günü anlatacağım, bu nedenle ikinci baskı
olmasın.

Ömrüm;

Kendine dirençli ve inançlı bak, seni çok ama çok seviyorum. Herkese çok selam, mücadeleye devam.
Bugün 21.30’da dilek fenerlerini görmek için gökyüzüne bakacağım, göremesem de umutlanacağım.
Biliyorum, seviyorum, seninleyim,

Öykü: Ektiğini Biçersin

Çin’in kırsal kesiminde yaşam savaşı veren bir aile vardı. Dede, baba, anne ve çocuktan oluşan

bu aile oldukça sıkıntı çekiyordu.

Bir gün baba, yılların verdiği yorgunlukla bir köşede oturmaktan başka işe yaramayan dedeyi,

pazar küfesine koyarak nehre doğru yola çıktı.

Nehrin kenarında arkadaşlarıyla oynayan çocuk, babasına ne yaptığını sordu.

Baba: Büyük babanın bize yük olmaktan başka yaptığı bir şey yok. Onu bu küfe ile beraber neh-

re atmaya karar verdim... dedi.

Çocuk heyecanlanarak atıldı: Aman baba, küfeyi atma. Çünkü bir gün gelip sen de yaşlandığın-

da o küfe bana lazım olacak...

21