Page 62 - บัญชีชาวบ้าน

55

ตอนที่ 1

แนวคิดการกําหนดมาตรการควบคุมค่าใช้จ่าย

สิ่งที่ยากที่สุดเรื่องหนึ่งของชีวิตก็คือ “การมีรายได้ให้พอรายจ่ายในแต่ละเดือน” หลายคนที่ต้องหาเช้า

กินค่ํา เงินที่ได้มาก็มักจะไม่ชนเดือนต่อไป หรือกระทั่งสัปดาห์ต่อไป ต้องกระเบียดกระเสียดไปกู้หนี้ยืมสินมา
เพื่อให้สามารถผ่านแต่ละเดือนไปได้ที่รายได้ไม่พอจ่ายนั้น คนคิดว่าเป็นเพราะรายได้ของเราน้อยไป ไม่เพียงพอ
ต่อการใช้จ่าย แต่ความจริงถ้าลองพิจารณาดูดีๆ จะพบว่าไม่ใช่ เพราะว่าตอนที่มีรายได้ 6,000 ก็บอกน้อยไปยัง
ไม่พอ ครั้นมีรายได้เป็น 8,000 ก็ไม่พอ 10,000 ก็ยังไม่พอ

ที่เป็นเช่นนี้ เพราะปัญหาส่วนใหญ่มาจากการที่เราใช้จ่ายง่ายเกินไปประเภทเห็นอะไรก็อยากได้ อยาก
ซื้อ อยากเป็นเจ้าของ ครั้นพอมีเงินมากขึ้น น่าจะเริ่มพอกับรายจ่ายเดิม แต่กลับใช้จ่ายซื้อของมากตามไปด้วย
เรียกว่า ยิ่งเริ่มมีเครดิต ก็ยิ่งรูดปรื๊ด ไม่น่าแปลกใจ รายจ่ายก็เพิ่มเท่าทวีคูณ เร็วว่ารายรับ เงินเดือนเพิ่มเท่าไหร่
ก็ยังไม่พอ เงินที่ได้มาในแต่ละเดือนหายไปไหน เราก็มักจะตอบไม่ได้ เพราะว่าเราก็มักจะจ่าย จ่าย จ่าย ออกไป

โดยไม่ทันเฉลียวใจว่า เราจ่ายอะไรไปบ้าง จะไปเฉลียวใจได้ทันอย่างไร ก็ความอยากมันไม่มีสิ้นสุดมีหนึ่งแล้ว ก็
อยากมีให้มากขึ้น มีให้หรูขึ้น แนวทางที่จะใช้แก้ไข “ปัญหารายได้ไม่พอจ่าย” และ “การใช้จ่ายไปอย่างไม่มี
สติ” เพื่อนําไปสู่อิสรภาพทางการเงินของแต่ละคน จึงอยู่ที่จะรู้จักบังคับตนเองให้เริ่มหัดทํา “บัญชีครัวเรือน”

ซึ่งมีอยู่ 3 ขั้น
ขั้นแรก จดรายได้และรายจ่าย เพื่อดูว่าในแต่ละเดือนเราได้เงินมาเท่าไหร่ และใช้ไปเท่าไหร่
ขั้นที่สอง วิเคราะห์ว่า ที่ใช้จ่ายในแต่ละเดือน จ่ายไปกับอะไรบ้าง แยกเป็นรายจ่ายที่จําเป็น กับ
รายจ่ายที่ฟุ่มเฟือย
ขั้นที่สาม ครั้นเห็นว่าใช้จ่ายอะไรไป ก็ให้เริ่มค่อยๆ ตัดทอนรายจ่ายที่ไม่จําเป็นในชีวิตออกไปทีละ

อย่าง
มีชายคนหนึ่งพูดบนเวทีว่า สมัยก่อนรายได้เขาไม่พอจ่าย ไม่รู้จะทําอย่างไร เลยเริ่มหัดทําบัญชีรายรับ
รายจ่ายประจําเดือนหรือบัญชีครัวเรือน เมื่อทําไปได้สักพักพบว่า เขาจะต้องไปทานอาหารญี่ปุ่นสัปดาห์ละครั้ง

เพราะชอบมาก ตกเป็นเงินประมาณ 700 บาทต่อสัปดาห์ เดือนหนึ่งก็ประมาณ 2,800 บาท ก็เพราะเมื่อใช้จ่าย
ง่ายเช่นนี้ จึงไม่แปลกใจว่าทําไมเงินที่เขาได้มาในแต่ละเดือนจึงไม่เคยพอ เมื่อได้รู้ว่าตัวเองได้จ่ายไปกับ
ค่าอาหารญี่ปุ่นมากขนาดนี้ เขาจึงบังคับตนเองให้กินอาหารญี่ปุ่นเพียงเดือนละครั้ง ทําให้ลดรายจ่ายได้เดือนละ
2,100 บาท หลังจากนั้น รายจ่ายรายรับก็สมดุลกันขึ้น อยู่ได้ดีขึ้น ไม่ลําบากอีกต่อไป

มีคนเคยเปรียบเทียบในเรื่องนี้ไว้อย่างน่าสนใจ ปัญหาการเงินของทุกคนก็เหมือน “โอ่งรั่ว” มีรั่วอยู่
หลายรู ทั้งเรื่องหวย การพนัน ดอกเบี้ย เหล้า บุหรี่ ยารักษาโรค อาหาร ของใช้ เสื้อผ้า ปุ๋ยเคมี ยาฆ่าแมลง
(สําหรับเกษตรกร) ค่าเทอมลูก (ยิ่งโรงเรียนแพง รายจ่ายก็ยิ่งมาก) ซึ่งเราจ้องถามตนเองว่า “ถ้าโอ่งเรารั่ว จะ
เลือกหาน้ําใส่โอ่ง หรือจะอุดรูรั่วของโอ่งก่อน”

วิธีประหยัดเงินให้มีเหลือเก็บ
เศรษฐกิจตก รายได้หด แต่ข้าวของกลับมีแต่แพงขึ้นทุกวัน จะใช้จ่ายอย่างสบายมืออย่างที่เคยคงไม่ได้
ปฏิบัติการรัดเข็มขัดจึงถูกนํามาใช้กันแทบทุกครัวเรือน วิธีประหยัดเงินในกระเป๋าให้มีเงินเหลือเก็บดังนี้

1. ลดขอบเขตของงานเลี้ยงฉลองให้เล็กลง