Page 10 - สวรรค์สีเลือด
P. 10

10


                     “ระวัง..ทวัช!!” ชายชุดด าตะโกนสุดเสียงเมื่อเห็นชายในชุดกากีสองคน

               กระโจนเข้าใส่คู่หูของเขา แต่ช้าไปแล้วพวกนั นเข้าถึงตัวชายชุดขาวเสียแล้ว

               กระจกในมือที่พอจะเป็นอาวุธได้ ถูกเตะกระเด็นไปตกอยู่ใกล้พงหญ้าเสียทาง

               หนึ่ง แขนขาของเขาถูกล๊อกจากข้างหลังด้วยความช านาญของผู้ล่าเหล่านั น

               เขาพยายามดิ นรนและชายชุดด าก็พยายามตะโกนเชียร์  แต่เพราะความ

               แตกต่างของจ านวนบวกกับความเหนื่อยอ่อนล้ามันท าให้เขาดิ นจนหมดแรง...!!

                               เขาพยายามเงยหน้าขึ นจากการถูกกดให้คว่ าหน้าไว้กับพื นดิน

               มองดูชายในชุดกราวสีขาวที่ก าลังเดินห้อมล้อมเขามาด้วยความชิงชังและ

               หวาดกลัว เมื่อพวกชายในชุดกราวสีขาวเห็นเขาถนัด ก็ล้วงเอาเข็มฉีดยาขนาด

               เขื่องๆออกมาบรรจงเสียบลงไปบนต้นแขนของเขาอย่างช้าๆ...  เขาพยายามดิ น

               เร่าๆและร้องตะโกนด้วยความปวดร้าว..

                               “ไม่..............................ชั นไม่อยากกลับ.........ไป...!!” เป็นค าพูด

               สุดท้ายที่ออกจากปากของเขาก่อนที่จะถูกความง่วงของฤทธิยาเข้าครอบคลุม

               โสตประสาทให้รู้สึกว่าเปลือกหนังตานี่มันช่างหนักเสียเหลือเกิน... ก่อนที่ตา

               ของเขาจะปิดลงเขาเห็นภาพชายในชุดด าที่สะท้อนในกระจกก าลังพยายาม

               ตะโกนบอกอะไรบางอย่างสองสามค า แต่ตอนนี หูของเขาไม่รับฟังเสียงใดๆ

               แล้วนอกจากเสียงอื ออึงของสายลมที่พัดผ่านไป.........!! เมื่อเขาหลับตาลงภาพ

               ชายชุดด าในกระจกก็หายวูบไปปรากฏเป็นภาพชายหนุ่มที่ก าลังนอนแน่นิ่งสิ น

               สภาพอยู่บนพื นดินแทน..

                               “เฮ้อ.... เล่นเอาเหนื่อยกว่าจะสิ นฤทธิ์” ชายในชุดกากีปาดเหงื่อ


               อกจากหน้าผาก
                               “ผมก็ว่าอย่างนั น.. หมอนี่ร้ายเป็นบ้า นี่หนีออกมาได้เป็นครั งที่


               ห้าแล้วกระมัง” ชายชุดกราวสีขาวที่ก าลังเอาแขนเสื อที่ยาวผิดธรรมชาติของ

               ชายหนุ่มบนพื นมัดไขว่หลังเข้าด้วยกันพูดขึ นในขณะที่มือก็ก าลังสาละวนกับ

               การยกชายหนุ่มที่หลับสนิกขึ นนอนบนเปลหาม... เขาพึมพ าว่า
   5   6   7   8   9   10   11   12