Page 10 - com
P. 10
1. สมัยอาณาจักรเก่า กษัตริย์หรือฟาโรห์ (Pharaoh) มีอ านาจสูงสุด โดยมีผู้ช่วยในการปกครองคือ ขุนนาง
หัวหน้าขุนนางเรียกว่า “วิเซียร์” และมีหน่วยงานย่อย ๆ ในการบริหารประเทศ แต่ละเมืองแต่ละหมู่บ้านมี
ผู้ปกครองระดับต่าง ๆ ดูแลเป็นล าดับขั้น แต่ละชุมชนถูกเกณฑ์แรงงานมาท างานให้แก่ทางการซึ่งส่วนใหญ่
คือ การสร้างพีระมิดแต่ละอาณาจักรมีอ านาจปกครองเหนือมณฑลต่าง ๆหรือเรียกว่าโนเมส ซึ่งแต่ละโนเม
สมีสัญลักษณ์แตกต่างกัน ต่อมามีการรวมกันเป็นอาณาจักรใหญ่ 2 แห่ง คืออียิปต์บนและอียิปต์ล่าง ต่อมาทั้ง
2 อาณาจักรได้ถูกรวมเข้าด้วยกันเกิดราชวงศ์อียิปต์โดยประมุขแห่งอียิปต์ (เมเนสหรือนาร์เมอร์) ความเสื่อม
ของอารยธรรมสมัยก่อนประวัติศาสตร์ การสร้างพีระมิดขนาดใหญ่ เป็นการบั่นทอนเศรษฐกิจและแรงงาน
ของอียิปต์ ซึ่งน าความเสื่อมมาสู่ราชวงศ์อียิปต์
2. สมัยอาณาจักรกลาง ฟาโรห์เปลี่ยนภาพลักษณ์จากผู้ปกครองที่อยู่ห่างไกลประชาชนมาเป็นผู้ปกป้ อง
ประชาชน ลดการสร้างพีระมิด แต่ประชาชนต้องตอบแทนด้วยการท างานสาธารณะต่าง ๆ เช่น การระบาย
น ้าในบริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น ้าเพื่อช่วยการเกษตร การขุดคลองเชื่อมแม่น ้าไนล์กับทะเลแดงเพื่อการ
สะดวกในการค้าและขนส่ง
3. สมัยอาณาจักรใหม่ฟาโรห์อเมนโฮเตปที่ 4 ทรงเปลี่ยนแปลงความเชื่อในเรื่องการนับถือเทพเจ้าหลายองค์
มาเป็นการนับถือเทพเจ้าองค์เดียว คือ เทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ ท าให้เกิดความไม่พอใจในหมู่ขุนนางและ
ประชาชน รัชกาลนี้จึงตกต ่า แต่เมื่อฟาโรห์ตุตันคาเมนขึ้นครองราชย์จึงเปลี่ยนกลับไปนับถือเทพเจ้าหลาย
องค์เช่นเดิม ตั้งแต่ศตวรรษที่ 11 ก่อนคริสต์ศักราช อียิปต์สูญเสียความเข้มแข็ง ชนเผ่าต่าง ๆ สลับกันมี
อ านาจปกครองอียิปต์ เช่น อัสซีเรีย ลิเบีย เปอร์เซีย สุดท้ายอียิปต์กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรโรมัน
2.5 ด้านเศรษฐกิจ
อาชีพหลักของชาวอียิปต์ คือ เกษตรกรรม เพราะว่าดินอุดมสมบูรณ์ ท าให้ผลิตอาหารเกินความต้องการ การ
ผลิตทางการเกษตรที่เป็นหลักของอียิปต์ คือ ข้าวสาลี บาร์เลย์ ข้าวฟ่าง ถั่วฝักยาว ถั่ว ผักและผลไม้ และต่อมา
ชีวิตที่มั่งคั่งและฟุ่มเฟือยของบางคนน าไปสู่การพัฒนางานหัตถกรรมและอุตสาหกรรม บางส่วนทอผ้า
บางส่วนผลิตเครื่องตกแต่ง หม้อ ลินินและอัญมณี เหล็กและทองแดงมีการถลุง น ามาใช้ในการท าเครื่องมือ
แก้ว และเครื่องปั้นดินเผา มีการผลิตทั้งแบบเรียบ ๆ และวาด ทั้งยังมีวิศวกร จิตรกร ประติมากร และ
สถาปนิกอีกด้วย
