Page 145 - พระราชบัญญัติที่มีโทษทางอาญา
P. 145

๑๓๖




                          (๘) “ไมฟน” หมายความวา บรรดาไมที่มีลักษณะและคุณภาพเหมาะสมที่จะใชเปน
              เชื้อเพลิงยิ่งกวาจะใชประโยชนอยางอื่น

                          (๙) “ชักลาก”  หมายความวา  การนําไมหรือของปาจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง
              ดวยกําลังแรงงาน
                          (๑๐) “นําเคลื่อนที่” หมายความวา ชักลาก หรือทําใหไมหรือของปาเคลื่อนจากที่ไป

              ดวยประการใด ๆ
                          (๑๑) “ขนาดจํากัด” หมายความวา ขนาดของตนไมที่รัฐมนตรีประกาศกําหนด

                          (๑๒) “คาภาคหลวง” หมายความวา เงินคาธรรมเนียมซึ่งผูทําไมหรือเก็บหาของปา
              จะตองเสียตามความในพระราชบัญญัตินี้
                          (๑๓) “โรงงานแปรรูปไม”  หมายความวา  โรงงานหรือสถานที่ใดซึ่งจัดขึ้นไว

              เปนที่ทําการแปรรูปไม รวมถึงบริเวณโรงงานหรือสถานที่นั้น ๆ ดวย
                          (๑๔) “โรงคาไมแปรรูป” หมายความวา สถานที่ที่คาไมแปรรูป หรือที่มีไมแปรรูปไว

              เพื่อการคา รวมถึงบริเวณสถานที่นั้น ๆ ดวย
                          (๑๕) “ตราประทับไม” หมายความวา วัตถุใดอันประดิษฐขึ้นเพื่อใหเกิดเปนรูปรอย หรือ
              เครื่องหมายใด ๆ นอกจากรูปรอยที่เปนตัวเลข ไวที่ไมซึ่งอยูภายใตความควบคุมแหงพระราชบัญญัตินี้

                          (๑๖) “พนักงานเจาหนาที่” หมายความวา เจาพนักงานปาไม พนักงานปาไมหรือ
              ผูซึ่งรัฐมนตรีไดแตงตั้งใหมีหนาที่ดําเนินการตามพระราชบัญญัตินี้

                               (๑๗) “รัฐมนตรี” หมายความวา รัฐมนตรีวาการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและ
              สิ่งแวดลอม รักษาการตาม พ.ร.บ. นี้
                          ÁÒμÃÒ õ  พระราชกฤษฎีกาหรือประกาศรัฐมนตรีซึ่งกําหนดขึ้นตามบทแหง

              พระราชบัญญัตินี้ ใหคัดสําเนาประกาศไว ณ ที่วาการอําเภอและที่ทําการกํานัน หรือที่สาธารณสถาน
              ในทองที่ซึ่งเกี่ยวของ



              ¡ÒÃทําäÁŒáÅÐà¡çºËҢͧ»†Ò
                          ÁÒμÃÒ ö  ไมหวงหามมีสองประเภท คือ

                          ประเภท ก.  ไมหวงหามธรรมดา ไดแก ไมซึ่งการทําไมจะตองไดรับอนุญาตจากพนักงาน
              เจาหนาที่หรือไดรับสัมปทานตามความในพระราชบัญญัตินี้

                          ประเภท ข.  ไมหวงหามพิเศษ ไดแก ไมหายากหรือไมที่ควรสงวนซึ่งไมอนุญาตใหทําไม
              เวนแตรัฐมนตรีจะไดอนุญาตในกรณีพิเศษ
                          คํา͸ԺÒÂ

                          บรรดาไมสัก ไมยาง ไมชิงชัน ไมเก็ดแดง ไมอีเมง ไมพะยูงแกลบ ไมกระพี้ ไมแดงจีน
              ไมขะยุง ไมซิก ไมกระซิก ไมกระซิบ ไมพะยูง ไมหมากพลูตั๊กแตน ไมกระพี้เขาควาย ไมเก็ดดํา

              ไมอีเฒา และไมเก็ดเขาควาย ที่ขึ้นในปา ใหเปนไมหวงหามประเภท ก.

                  มาตรา ๖ คําอธิบายเพิ่มเติม
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150