Page 9 - จุลสาร 180 บุญวิสาขบูชา ebook.indd
P. 9
จุลสารวัดรัตนปัญญา ฉบับที่ 180
9
เรื่อง“มีทุกข์..จะดับทุกข์อย่างไร”
โดย..หลวงพ่อพุทธทาส ภิกขุ
ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่เป็นไปเพื่อดับทุกข์พระพุทธเจ้าท่านทรงปฏิเสธไม่
ยอมเกี่ยวข้องด้วย ไม่ยอมพยากรณ์, อย่างปัญหาที่ว่าตายแล้วเกิดหรือ
ไม่, อะไรไปเกิด, เกิดอย่างไร, ได้รับผลอย่างไร; อย่างนี้มันไม่ใช่เป็น
ปัญหาที่มุ่งตรงไปยังเรื่องความดับทุกข์; และยิ่งกว่านั้น มันไม่เป็นพุทธ
ศาสนา ไม่อยู่ในขอบของพุทธศาสนา เพราะไม่ได้มุ่งหมายที่จะดับทุกข์
ทีนี้ ถ้าหากว่าไม่ตั้งปัญหาอย่างนั้น จะตั้งปัญหาเรื่องว่า มีความ
ทุกข์หรือไม่ และจะดับทุกข์ได้อย่างไร? นี่..พระพุทธเจ้าท่านยอมตอบ
ตอบทุกคำา ผู้ฟังจะเห็นจริงได้ทุกคำาโดยไม่ต้องเชื่อดายไป, ไม่ต้องเชื่อ
ตามผู้พูดดายไป ก็เลยยิ่งเห็นจริงขึ้นทุกทีๆ จนเข้าใจในเรื่องนั้นได้.
ถ้าเข้าใจถึงขนาดดับทุกข์ได้นั้น นั่นหมายถึงความเข้าใจที่เป็นไป
ถึงที่สุดจนถึงกับรู้ว่า แม้เดี๋ยวนี้มันก็ไม่มีคนที่กำาลังมีชีวิตอยู่ คือมีความรู้
ถึงขนาดที่มองเห็นโดยประจักษ์ว่า; ไม่ได้มีตัวตนหรือของตน มันเป็นแต่
ความรู้สึกว่า ตัวกู–ของกู ที่รู้สึกขึ้นมาตามความโง่ความเขลา ที่ไปหลง
ตามสิ่งที่มาแวดล้อมปรุงแต่ง ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย
อะไรเหล่านี้.
พุทธศาสนามุ่งหมายที่จะบอกให้รู้ว่า ไม่มีคนที่เป็นตัวเรา หรือ
ของเรานั้นไม่มี; มีแต่ความเข้าใจผิดของจิตที่ไม่รู้ สิ่งที่มีอยู่ก็เพียงแต่
ร่างกายกับจิตใจ ซึ่งล้วนแต่เป็นธรรมชาติหรือธาตุตามธรรมชาติ; มัน
มีอาการเป็นกลไก Mechanism ปรุงแต่งเปลี่ยนแปลงอะไรได้อยู่ในตัว
มันเอง. ถ้าผิดวิธีก็เกิดความโง่ ความหลงขึ้นมาจนให้รู้สึกว่า มีตัวเรามี
ของเรา; ถ้าถูกวิธี มันก็ไม่เกิดความรู้สึกอย่างนั้น แต่จะเป็นสติปัญญา
อยู่ตามเดิม, รู้แจ้งเห็นจริงอยู่ตามเดิมว่า ว่างจากตัวเราหรือของเรา.
เมื่อไม่มีคนอย่างนี้ ก็เป็นอันว่า ในวงของพุทธศาสนานั้น ไม่มี
ปัญหาที่ว่า ตายแล้วเกิดหรือไม่, อะไรทำานองนั้น; แต่มีปัญหาว่า เป็น
ทุกข์หรือไม่ จะดับทุกข์อย่างไร, แล้วก็รู้จักมูลเหตุให้เกิดทุกข์ แล้วก็ดับ
ทุกข์เสียได้; และมูลเหตุให้เกิดทุกข์ ก็คือ ความหลง ความเข้าใจผิดว่า
มีตัวเรา มีของเรา นั่นเอง.
--------------------
(ที่มาข้อมูล : พุทธทาสภิกขุ แก่นพุทธศาสน์ฉบับสมบูรณ์)
อาทิตย์ 19 พฤษภาคม 2562;“วิสาขบูชา&วันอดีตเจ้าอาวาส”
